Strandapósturinn - 01.06.1974, Qupperneq 63

vísu ekkert óvistlegt, eftir því sem um var að gera á þeim
árum. Annars var Anna alltaf boðin og búin til þess að hjálpa
okkur eftir því, sem hún hafði tíma og getu til og aldrei tók
hún neitt fyrir þá hjálpsemi.
Þorp var lítið myndað á Hólmavík á þessum árum þ.e. frá
1912-1920. Það var því sótt til okkar yngri manna í sveitinni
næst kauptúninu um vinnu þegar með þurfti. Það var okkur
llestum fundið fé, er við fengum fyrir þessa vinnu þó að lítið
væri. Kaupi okkar réði verzlunarstjórinn og kaupfélagsstjór-
inn, en það voru einu verslanirnar og vinnuveitendur þarna á
þessum árum. Kaupið var hið sama, hvort unnið var á nóttu
eða degi, og einnig sama hvort unnið var rúmhelgan dag eða
helgan dag. Þannig var þetta þar til verkalýðsfélag var
stofnað. Tímavinna var borguð í fram- og uppskipunarvinnu,
en dagkaup í sláturvinnu og þá átti vinnutíminn að vera 12
tímar, en varð oft lengri. Ekki minnist ég þess að menn væru
óánægðir með kaupið.
Það var oft þröngt í skúrnum hjá Önnu, ekki síst í
sláturtíðinni, og einnig þegar kola- og saltskip komu. Þá var
oft margt af mönnum úr sveitinni í vinnu, eða stundum 20-30
manns. En það var sama hversu mikil þrengsli og troðningar
voru, aldrei kvartaði Anna. Mér fannst hún jafnvel glöðust
þegar mikið var um að vera og hún gat lagt mest af mörkum
til fyrirgreiðslu, þó hún oftast yrði að fórna sínum eigin
hvíldar- og matartíma. Seinna byggði Anna sér hús. Það væri
ekki talið stórt né merkilegt í dag. Þetta var timburhús,
bárujárnsklætt á veggjum og þaki. I því var eitt íbúðarher-
bergi, eldhús, forstofa og geymsla. Víst voru það góðar
framfarir frá þrengslunum í skúrnum og það fannst Önnu
líka. Veitti hún aldraðri konu þar húsaskjól með sér, og þar
fengu líka inni hjá henni ung hjón um tíma. Vissulega hefðu
sumir haft meiri getu til að veita þessu fólki húsaskjól. En
svona var Anna. Segja mátti að hús hennar stæði öllum opið,
er leituðu þar athvarfs. Hún var minnug uppvaxtarára sinna,
þegar margir áttu ekkert til næsta máls. Heimili foreldra
hennar var þó með betri heimilum á þeim árum, enda fór það
ekki framhjá barnsaugum hennar að allir fengu fyrirgreiðslu
61