Strandapósturinn - 01.06.1976, Blaðsíða 63

hafði tvo háseta, er báðir voru unglingar, annar þeirra var
Sveinn Guðmundsson frá Byrgisvík. Eg man að pabbi þótti
sækja fast sjóinn með unglinga á litlum bát, en hann hélt út
þessa vorvertíð til lokadags.
Eitt sinn var faðir minn formaður á góðum vélbát, sem hét
„Fönix“, eign Jóhanns Bjarnasonar. Torfi stjúpsonur pabba var
vélamaður hjá honum og auk þeirra var unglingspiltur, sem ég
man ekki nafn á.
Einn dag er þeir voru í róðri úti á ísafjarðardjúpi, bilaði vélin.
Veðri var svo háttað, þennan dag, að um morguninn var sæmi-
legt veður, en mikið frost, en þegar kom fram á daginn rauk hann
á með ofsaveður.
Torfi var niðri í vélarrúmi að reyna að gera við vélarbilunina.
Er hann hafði fengist við það nokkra stund, tekur hann eftir því
að báturinn er farinn að velta óvenju mikið og láta illa í sjó.
fór þá upp og sá að enginn var við stýrið og strákurinn fram í
lúkar. Af Ara er það að segja, að brotsjór reið yfir bátinn og
skolaði honum útbyrðis, en á síðasta augnabliki náði hann taki á
freðnum borðstokknum og hélt þar þegar Torfi kom upp. Þeim
Torfa og piltinum tókst að ná honum innbyrðis aftur. Eftirá var
það talin mikil karlmennska hjá pabba að geta haldið sér í
freðinn borðstokkinn í vonskuveðri, þar til honum var bjargað.
Pabbi tók það til ráða að hleypa til Súgandafjarðar. Þar var
þeim vel tekið og biðu þeir þar færis að komast heim. En svo
mikla tognun fékk pabbi við að hanga á borðstokknum, að hann
bólgnaði mikið og lá rúmfastur nokkrar vikur, en náði sér að
lokum.
Sumardaginn fyrsta árið 1913 gekk í afspyrnurok með miklum
sjógangi. Veður var allgott um nóttina, svo allir bátar úr Bol-
ungarvík voru á sjó. Pabbi var háseti hjá Bárði Jónssyni á bát
sem hét „Máfurinn“. Guðbjartur mágur minn var þar véla-
maður. Eftir að veðrið var nýskollið á, bilaði vélin í bátnum, og
voru þeir þá staddir langt úti í Djúpi. Allir skáru á línurnar og
héldu til lands. Lengi vel sinnti enginn eða tók eftir neyðar-
merkjum Máfsins. Einn af þeim síðustu, er héldu til lands, var
Bárður Bárðarson á bát sínum „Dúfunni“. Hann tók Máfinn í
61