Strandapósturinn - 01.06.1976, Blaðsíða 60

í tólftu viku sumars var svo sagt upp vertíð og skilað báti og
útvegi að Laugabóli. —
Róðurinn á allraheilagramessu.
Það var haustið 1894, að Ari var formaður á nýlega smíðuðu
fjögurra manna fari, sem Jón Jónsson, stórbóndi og söðlasmiður
í Tröllatungu átti, eða þeir báðir saman. Hafði hann uppsátur í
svonefndu Hamarsbæli á Selströnd. Hásetar voru Ingólfur
Jónsson, bróðursonur hans, Magnús Jónsson frá Tindi, síðar
nefndur Heinabergs-Mangi, Lárus Jakobsson Richter og Hall-
dór Halldórsson Melsteð, allt ungir menn og röskir. Voru þeir
stundum nokkuð glensfullir og gamanið í svæsnasta lagi. Höfðu
þeir heyrt sem fleiri og fengið vissu fyrir því, að Ari mundi ekki
fara á sjó á allraheilagramessu, sem er eins og allir vita 1.
nóvember og nú bar upp á fimmtudag. Hafði hann ítrekað lent í
hrakningum í vondu veðri þann dag. Var taliö að heitið hefði
hann því, að aldrei skyldi hann róa til fiskjar þann dag.
Ekki er kunnugt hver var upphafsmaður þess af hásetum Ara,
að saman komu þeir um það að mana hann til að bregða þetta
heit eða sæta afarkostum ella. Báru þeir nú þetta í tal við hann,
og tók hann því þunglega, allra helst því, að róa hvernig sem
veðri væri háttað. Varð það þó úr að hann segir, að varlega skuli
þeir eggja sig, því að flestir þeirra muni hika fyrr en hann. Leið
nú að hinum tiltekna degi og var búist í sjóferð að morgni. Farið
var að beita klukkan að ganga fjögur. Beittar voru 20 lóðir. Um
klukkan fimm til hálfsex var svo lagt af stað með lóðirnar í
bátnum og í hann þar að auki látnir nokkrir steinar. Var veðri
þannig háttað, að loft var þungbúið og suðvestan allþung kæla.
Róið var fram úr vörinni röskan kipp og svo sett upp segl og látið
horfa á Eyjarsund. — Þegar skammt var komið út fyrir Grímsey,
þoldi báturinn illa seglið. Er þá fellt og rifað og slagur látinn
standa norður á Öræfagrunn. Þegar þangað kom er aðeins að
byrja að skíma. Miðið fannst þeim vera Þorkelssker í Brúará og
Tindur í Miðdal yfir háeyjuna. Var nú fellt seglið og lóðirnar
lagðar og legið yfir í hálftíma. Segir þá Ari: „Viljið þið fara eða
eigum við að lúra lengur?“ Þá segir Halldór: „Það vil ég“, og var
58