Bjarmi - 01.04.2021, Blaðsíða 6

| bjarmi | apríl 20216
Sumu fólki finnst vera litið á sig sem annars
flokks borgara. Aðrir skilja ekki af hverju
skriffinnskan og flækjan séu svona miklar ef
söfnuður vill byggja sér kirkju. Enn aðrir þora
ekki að tala um trú sína í vinnunni af ótta við
að verða sagt upp. Og vaxandi dæmi eru
um að álit fólks megi ekki móðga ákveðna
hópa og eru réttindi þess álitin mikilvægari
en samviskufrelsi kristins fólks eða fólks
annarrar trúar sem þá er takmarkað.
HVAÐ GETUM VIÐ TEKIÐ TIL
BRAGÐS?
Doxat-Purser minnir á orð Ritningarinnar
sem kennir okkur að standa stöðug, elska
óvini okkar og segja góðu fréttirnar af
Jesú Kristi. Við megum berjast og getum
vakið athygli á málum til að bæta trúfrelsi
og talað máli sveigjanleika þegar kemur
að samviskufrelsi. Við getum reynt að efla
tengslin við sveitastjórnir og yfirvöld. Síðan
er bein málsvörn þar sem leitast er við að
hafa áhrif á yfirvöld til að breyta lögum sem
takmarka frelsi eða frumvörp sem eru lögð
fram í því skyni. Og alltaf má hvetja þau til að
sýna hælisleitendum meiri sanngirni.
Ef allar leiðir aðrar lokast getum við
farið leið dómstóla til að verja rétt okkar.
Fylgjendur annarra trúarbragða og
lífsskoðunar ættu sömuleiðis að finna sig
sem hluta af samfélaginu og hafa frelsi til að
ástunda sína trú og ekki þurfa að gefa eftir
sannfæringu sína og samviskufrelsi. Ekki
er nóg að tala fjálglega um fjölmenningu
ef við getum ekki lifað saman með ólíka
afstöðu og óskir. Réttindabaráttan snýr
að öllum með sanngirni gagnvart öllum
og velferð allra í huga.
ÁHRIF AFHELGUNAR
Næst er Nola Leach3 sem bendir á að
lífið er dýrmætt, allt frá getnaði til síðasta
andardráttar og fjallar um áskoranir sem
kristnir menn standa frammi fyrir í samhengi
hins afhelgaða vesturhluta Evrópu þar sem
samfélögin séu á breytingaskeiði. Tíminn
þegar menningin var sjálfkrafa römmuð
inn af gyðing-kristnum gildum og lög sett
byggð á þeim sannleika, sé liðinn. Kristnir
menn hafa smám saman dregið sig út úr
opinberu sviði þjóðlífsins. Áður var kristin
trú eðlileg, jafnvel þó svo fólk ástundaði
hana ekki persónulega. Á tímum áfalla sneri
fólk sér til kirkjunnar. Árið 2021 er tungutak
kristninnar mörgum óskiljanlegt og fjarlægt.
Menningarólæsið birtist jafnvel hjá vel
menntuðu fólki.
Leach vísar m.a. í William Nye4 sem
talar um „afhelgunaranda“ (e. secularising
spirit) sem nú gegnsýri stjórnmálakerfi
Bretlands og Vesturlanda. Smám saman
sé verið að „kreista“ kristindóminn
út úr samfélaginu þvert á yfirlýsingar
þingmanna. Áhrifin eru þau að kristnir
menn óttast æ meira að tjá sig og finnst þeir
hafa takmörkuð réttindi. Hið ógnvekjandi
GETA
KRISTNIR
MENN
ENN VERIÐ
DJARFIR
OG HAFT
ÁHRIF TIL
BREYTINGA
OG EF SVO ER,
HVERNIG?