Strandapósturinn - 01.06.2006, Qupperneq 114

við um kvöldið. Nokkuð vorum við þvæld og svöng. Matur beið
okkar. Svo var farið að koma sér fyrir og velja sér koju. Strákarnir
voru í borðsalnum en stelpurnar í herbergi þar inn af.
Sundlaugin á Laugum var byggð á árunum 1929 til 1931. Hún
var önnur yfirbyggða sundlaug landsins. Fyrsta sundnámskeiðið
var haldið 1. til 27. febrúar 1932. Sundkennari á þessu nám-
skeiði var Ingimundur Ingimundarson á Svanshóli á Ströndum.
Ingimundur kenndi einnig á öðru námskeiði í framhaldi af því
fyrsta. Nemendur hans voru samtals 70 á báðum námskeiðunum.
Nokkur tilhlökkun var fyrir morgundeginum og sumir vöknuðu
snemma. Þorsteinn annaðist sjálfur kennsluna og tókst það vel.
Hann kom flestum á flot á bringusundi á öðrum eða þriðja degi.
Svo sneri hann yfir á bakið hjá þeim sem náðu fljótt góðum tök-
um á bringusundi. Þetta voru skemmtilegir tímar, mikið busslað
og stundum kaffært. Matráðskonan lét freistast af glaðværðinni
í sundlauginni og skellti sér í laugina með okkur. Hún hætti sér
of langt út í djúpu laugina, missti sundkunnáttuna sem var víst
lítil og kallaði á hjálp. Við sáum hvar Þorsteinn stakk sér, sveif
yfir vatnsflötinn, til bjargar. Nú kom stærðin sér vel. Hann náði
til botns. Björgunin var því auðveld. Strákar voru sendir á næstu
bæi eftir mjólk. Jafnan tveir saman. Ég man eftir Guðbirni á
Gjögri og Friðriki í Reykjarfirði í þessum ferðum. Við fórum að
Gerði, Sælingsdalstungu og Hólum. Það var sérstaklega vel tekið
á móti okkur. Það var þó allra best í Gerði. Þar voru eldri hjón.
Þau tóku okkur eins og við værum strákarnir þeirra, töluðu vel
til okkar og gáfu okkur mjólk og kökur.
Sundlaugin á Laugum var rétt við túnjaðarinn og örstutt var
heim að bóndabænum. Þar var gott fólk og sum okkar urðu
þar heimagangar, sérstaklega stelpurnar. Rétt ofan bæjarins og
þá um leið sundlaugarinnar er háls, nokkuð brattur. Svona
hæð í þetta mikilli nálægð er ögrandi fyrir fríska krakka og þau
vilja gjarnan fá að sjá hvað tekur við hinu megin við hæðina.
Þorsteinn komst ekki undan því að fara með okkur og að ákveða
stund til gönguferðar upp á hálsinn. Flestir fóru með, eða a.m.k.
lögðu af stað. Nokkur af okkur voru þjálfuð til svona göngu af
viðskiptum við sauðkindina heima hjá okkur. Það kom því fljótt
að því að hópurinn dreifðist. Sumir voru í miðri brekku þegar
112