Strandapósturinn - 01.06.2006, Blaðsíða 138

Sigmundur þurfti stundum að dytta að hlutum sem ekki áttu
beint erindi í renni bekk. Indriði kunni smásögu um það:
IS: Það var um sumartíma. Við vorum að heyja hérna frammi
á dal, vorum inni í tjaldi að drekka kaffi. Þá kom þangað maður
ríðandi, sem við þekktum vel, Eyjólfur Stefáns son á Kleifum í
Gilsfirði. Pabbi spyr, hvort hann ætli eitthvað lengra. EY: Nei,
nei, ég ætlaði bara að hitta þig. SL: Nú, vantar þig eitthvað, Lói
minn? EY: Já, ég þarf að fá gert við konuna mína. SL: Jæja, ég
hef nú aldrei gert neitt svoleiðis við nokkra manneskju. EY: Allt
verður nú einhverntímann fyrst. Það voru þá tennurnar. Konan
var með falskar tennur og gómurinn hafði brotnað og Eyjólfur
spurði Sigmund, hvort hann gæti nú ekki spengt hann saman.
„Ég veit það ekki, en mér er sama þó ég reyni “, svaraði gamli
maðurinn, „eigum við ekki að skreppa heim að Gili og fá okkur
kaffisopa?“ Þeir fóru svo heim og undir kvöld komu þeir aftur.
Þá var pabbi búinn að spengja. Indriði sagðist vita að Guðlaug,
konan, hefði verið með góminn það sem húni átti eftir ólifað.
IS: Þetta var náttúrlega ekki hægt, nema af því að pabbi hafði
hreint silfur. Hann bjó til spöng innan í góminn og hnoðnagla
úr silfrinu og hnoðaði allt saman og slípaði. Þetta dugði.
ÓB og IS: Hjálpuðu þið bræður pabba ykkar við smíðarnar?
Og já, já. Það kom nú fyrir. Og höfðuð þið soldið vit á þessu?
O, nei, nei, ekki aldeilis. Jú, eitthvað hljótið þið að hafa kunnað,
hvernig gátu þið annars hjálpað til? Hann bara sagði okkur að
gera þetta eða gera hitt. Var hann ekki með eldsmiðju? Jú, hann
var með hana líka. Og hver var orkan fyrir fýsibelginn, var það
bara handleggurinn? Já, já, hand leggurinn og aldrei annað,
alveg eins og hjá Magnúsi bróður hans á Hólmavík. Þið hafið
þá stundum fengið að blása duglega? Já, já, blása og blása þessi
lifandi ósköp. Ég man eftir gífurlegum hita við spaðasteypuna á
Betu. Það var rosalegt, pabbi hafði ekki nógu stóra deiglu.
Heldur Indriði að rennibekkurinn verði nokkurn tímann not-
aður framar? IS: Nei, ekki býst ég við því, en það væri vel hægt
að nota hann, það þarf bara ekki lengur.
Það var enginn rennibekkur á Hólmavík fyrr en mjög seint,
líklega ekki fyrr en í stríðslok 1945.
ÓB: Magnús Lýðsson var einn að berjast um í smiðjunni.
136