Saga - 2016, Qupperneq 178

skrifaði mínum gömlu yfirmönnum á Íslendingabók sameiginlegan
tölvupóst þar sem ég bað um leyfi til að fá opinn aðgang að vefút-
gáfu Íslendingabókar til að kanna lítinn leyndardóm sem ég hefði
rekist á í Hólavallagarði. Ég veit til þess að nokkrir fræðimenn hafa
fengið slíkan aðgang vegna rannsókna og ég vonaðist til að geta
notað efnið til greinaskrifa eða þvíumlíks í framtíðinni. Innst inni
var ég samt bara að drepast úr forvitni um hver þessi Björg Hall -
gríms dóttir væri eiginlega.
Pósturinn fór frá mér um tíuleytið og svo tók ég til við það
„erfiða og leiðinlega“. Um hádegið náði ég þó heim í mat og þá var
hringt í mig og ég boðuð án fyrirvara til fundar við forstjórann
sjálfan. Ég sagðist geta komið strax og áður en hádegisfréttirnar
voru búnar í útvarpinu var ég sest á biðstofuna fyrir framan hina
mögn uðu hornskrifstofu í Vatnsmýrinni. Ég var frekar kúl á því
enda nýbúin að „drepa dauðahafið“ og nýklippt í þokkabót. Þarna
á bið stofuna kom svo gamall og góður samstarfsmaður, sem enn
var að vinna á staðnum, og hafði hann einnig verið boðaður á fund-
inn.
Þegar við vorum svo kölluð inn á skrifstofuna sneri forstjórinn
baki í dyrnar: „hvernig vogar þú þér að …“, sneri sér svo við í miðri
setningu og sagði „ó, ert þetta þú“. Ég átti nú eiginlega ekkert svar
við þessu en þáði sæti við skrifborðið. kári Stefánsson bauð mér svo
upp á kók, sem hann sótti í ísskápinn við hliðina á þessu yfirgengi-
lega stóra skrifborði. Ég held að ég hafi (eða réttara sagt ég vona að
ég hafi) svarað eitthvað á þá leið að ég drykki aldrei amerískt rop-
vatn. Ég sagði félögunum síðan undan og ofan af steininum góða í
kirkjugarðinum og þörf minni fyrir opinn aðgang til að finna og stað -
festa tilvist Bjargar Hallgrímsdóttur. eftir mikið spjall og skemmti -
legt, þar sem við sögu komu bæði próteinbasar í DNA kára sjálfs og
nýklippt hárið á mér, fékk ég góðfúslegt leyfi fyrir opnum aðgangi
að Íslendingabók til eftirgrennslunar gegn loforði um að halda
skemmtilegan fyrirlestur um uppgötvanir mínar fyrir starfsfólk
Íslenskrar erfðagreiningar. Það loforð á ég enn eftir að efna, en eftir
ritun þessara greinargerðar er mér ekkert að vanbúnaði. Leyfi Frið -
riks, hins forsvarsmanns Íslendingabókar, var góðfúslega veitt án
allra skilmála.
Nú tók í alvöru við leit að Björgu minni með hjálp Íslendinga -
bókar. Þar sem óvíst var um fæðingardag/-ár og dánardag/-ár
byrjaði ég á að horfa yfir sviðið. Nokkrar komu til greina, þ.e. konur
með þessu nafni sem komust á legg á 19. öld en engin þeirra var með
sólveig ólafsdóttir176
Saga haust 2016.qxp_Saga haust 2004 - NOTA 17.5.2019 10:12 Page 176