Sjálfsbjörg - 01.07.1978, Síða 36

Sigmar og Rúdolf nýkomnir af hestbaki.
setið hafa lengi í hjólastól eru orðin slöpp
í baki og lærum af sífelldri kyrrsetu og
takmarkaðri líkamsþjálfun. Við setu á
hestbaki getur barnið rétt úr sér og teygt
úr lærum og fótum og losað um hina stirðu
eða krepptu liði. Mörg illa fötluð börn
nutu þarna meðferðar ýmissa þjálfara og
greinilegt var að mörg þeirra hafa náð
undraverðum árangri og eiga nú orðið
mun auðveldara með að hreyfa ýmsa lík-
amsparta sem áður virtust læstir eða
stirðnaðir. Ég skal játa það að mér fannst
það oft á tíðum átakanlegt að sjá þessi
börn koma í hjólastólum eða borin í örm-
um foreldra upp að hestinum. En eftir að
hverjum tíma lauk voru þessi börn al-
sæl og ekki hægt að greina í svip þeirra
hverjar þrautir þau mega líða dags dag-
lega, svo hamingjusöm voru þau og sum
vildu alls ekki fara heim aftur og greini-
legt var að þetta hafði mjög jákvæð áhrif
bæði á sál og líkama barnanna.
Það sýndi sig líka greinilega, þegar tví-
tug stúlka kom í einn slíkan tíma, að þar
voru sálfræðilegu áhrifin einna mest. Hún
var lömuð fyrir neðan mitti og það varð
að lyfta henni á hestinn, sem stóð graf-
kyrr og skynjaði sitt hlutverk. Þessi stúlka
hafði alltaf síðan hún lamaðist, eftir bíl-
slys, átt þann draum að fara á hestbak
og láta hestinn flytja sig úr stað. Af skilj-
anlegum ástæðum hafði hún mikinn ótta
af stóru amerísku hestunum, sem eru mjög
hastir og hafa harðan fetgang. Læknir
hennar, sem líka var sálfræðingur, hafði
heyrt um íslensku hestana og fékk hana
til að sækja tíma og kynnast þeim. Þegar
hún kom til okkar var hún nokkuð kvíðin
og tortryggin. En eftir að hafa dvalið í
nokkrar mínútur og séð hestana, bað hún
um að fara á bak. Þegar hún var svo sest
á hestinn og leit á okkur, mátti sjá ham-
ingju og stolt í svip hennar. Fyrstu orð
hennar voru: „Mikið líður mér vel, og
núna horfi ég í fyrsta sinn niður til fólks.
Ég er hærri en allir aðrir. Þegar ég sit
á hesti þá finnst mér eins og hann hafi
verið búinn til handa mér. Eins og hann
væri fæturnir á mér. Ég finn bakið hreyf-
ast upp og niður og sveigjast, og mér líð-
ur vel. Þegar ég er á þessum hesti, þá finn
ég kraft og mér finnst ég vera frjáls.“
Slík viðbrögð segja sína sögu um mikil-
vægi þessara þátta lífsins, sem við sem
betur megum gefum ekki alltaf gaum að
sem skyldi. Mér sjálfum var þetta geysi-
lega dýrmætt og lærdómsríkt.
En hvað um hestana kann nú einhver
að spyrja. Satt best að segja stóðu hest-
arnir sig frábærlega vel. Allir þeir sem til
endurhæfingar þekktu, töldu engan vafa á
því að hestarnir léku þarna stærsta þátt-
inn í þessari endurhæfingu. Þarna er sam-
einað allt, sem talið er að vanti í hina
34 SJÁLFSBJÖRG