Sjálfsbjörg - 01.07.1978, Qupperneq 49

hlaupandi gegn um hlið og sjá á götunni
sjón, sem þau munu aldrei gleyma, því
að það er ekki satt, að tíminn lækni öll
sár. Tíminn læknar ekki sár dáins barns
og hann læknar tæpast sársaukann hjá
móður, sem gleymdi að kaupa sykur og
sendi barnið sitt yfir götuna til að fá lán-
að — og jafn erfiðlega gengur honum að
lækna kvölina hjá manninum, sem áður
var svo hamingjusamur, en hefur nú deytt
barnið.
Því að sá, sem hefur deytt barn, ekur
ekki út að hafinu. Sá, sem hefur deytt
barn, ekur hægt heimleiðis í þögn og við
hlið sér hefur hann þögula konu, sem er
með bundið um hendina, og í öllum bæj-
um, sem þau fara í gegnum, sjá þau ekki
eina einustu glaða manneskju. Og þegar
þau skilja, er það ennþá í þögn, og maður-
inn, sem hefur deytt barnið veit, að þessi
þögn er óvinur hans og að hann muni
þurfa mörg ár af ævi sinni til að sigrast
á henni, með því að öskra, að það hafi
ekki verið hans sök. En hann veit, að það
er lygi, og í einmanalegum draumum sín-
um mun hann þess í stað óska þess að fá
að lifa eina einustu mínútu lífsins upp
aftur, til að lifa hana öðru vísi.
En svo miskunnarlaust er lífið við þann,
sem hefur deytt barn, að eftir á er það of
seint.
Skúli Jensson þýddi.
Við, hin fullorðnu, lifum í umferðar-
heimi, sem barnið getur ekki aðlagað sig,
jafnvel ekki með kennslu. Ökumenn verða
aftur á móti að aðhæfa sig skorti barns-
ins á umferðarþroska.
Ef hin hrollvekjandi smásaga Stig
Dagermanns: Að deyða barn, sem hann
skrifaði 1952, getur fengið okkur full-
orðna fólkið — þó ekki væru nema örfá
okkar — til að láta okkur skiljast, að það
erum við, sem eigum að taka tillit til barn-
anna í umferðinni, en ekki barnið, sem á
að taka tillit til okkar, þá hefur hún gert
sitt gagn.
„Á þessum hesti . .
FRAMHALD af bls. 36.
Að lokum vil ég beina orðum mínum til
tamningamanna um að gefa þessu nýja
hlutverki gaum og þjálfa og temja hesta
til þessa brúks. Ef við stöndum vörð um
þennan sérstæða hæfileika hestsins okkar
og þá viðurkenningu, sem hann nú nýtur,
allra hesta mest, þá er víst að frægð hans
verður enn meiri og af sumum metin enn
meira en nokkuð annað hvað viðkemur
mannlegum þroska og framförum á sviði
líkamsendurþjálfunar.
Vonandi er að við sjálfir fslendingar
gefum þessu gaum fyrr en seinna, til and-
legrar uppbyggingar okkar eigin barna og
unglinga, sem þurfa endurhæfingar við.
Að veita þessum börnum tækifæri til að
byggja sjálf upp eigin líkama og sjálfstæði
með aðstoð hests eða lifandi veru. Tján-
ing og persónuleg samskipti eiga stærst-
an þátt í að byggja upp hina lifandi endur-
hæfingu og gera hinar erfiðustu æfingar
sem gagnlegastar þeim sem þeirra þurfa
við.
Það hlutverk sem hestsins bíður á sviði
lækninga og heilsubótar er eitt nægilegt
út af fyrir sig og virðingarvert. Og enn
sem fyrr sannar hann ágæti sitt og kosti,
að vera þeim hæfileikum búinn, er fólk
í æ ríkara mæli vill fá notið, þ.e.a.s. þegar
maður og hestur sameinast í skauti nátt-
úrunnar.
Birt með leyfi höfundar.
SJÁLFSBJÖRG 47