Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.2005, Blaðsíða 255
C-redaktionen af Egils saga
245
Islands æra” (således citeret i Jon Olafsson fra Grunnaviks biografi
over samleren, AMLevned 1,2 45-46). Til Åmis bryllup i maj 1709 ud-
gav han et latinsk digt med titlen: Heclæ Flammivomæ in Idam Myrthi-
feram Metamorphosis (trykt AMLevned 1,2 58-60), og han har nok lært
den ældre mand at kende i Skålholt, hvor Åmi Magnusson opholdt sig
bl.a. om vinteren 1702-1703, mens Magnus netop var ved at afslutte sin
skolegang på stedet. Magnus Arason tilbragte årene 1703-1705 i Selår-
dalur hos sr. Påll Bjomsson, så det er helt naturligt, at han har fået et
håndskriftbrudstykke fra Lokinhamrar på den modsatte side af Åma-
fjorbur. I begyndelsen af 1700-tallet har 162a altså befundet sig langt
oppe i det nordvestlige Island; ca. 100 år tidligere har det måske været i
Skålholt, jf. s. 250 nedenfor.
Fragmenterne 162e og 162a er forholdsvis korte og dækker desværre
ikke hinanden. Imod en gammel antagelse af Gubbrandur Vigfusson,
nedfældet på engelsk på et med 1628 opbevaret blad,12 har Jon Helga-
son i Skjaldevers 1961 s. 30 (og atter en gang i Einarsbok 1969 s. 162)
gjort gældende, at det yngre fragment 162a på den ene side er afskrevet
efter det ældre fragment 162e, og på den anden side har udgjort for-
lægget for:
(3-4) De såkaldte Ketilsbøger, to papirafskrifter udført af Åmi
Magnussons morfar, Ketill Jorundsson, der fra 1638 var
sognepræst i Hvammur (Dalasysla). Disse afskrifter opbe-
vares som AM 462 4to (pagineret 1-220, siglum: K* 1 = de
dele af bogen, der er med Ketill Jorundssons egen hånd,
nemlig s. 17-28 = bl. 9-14, s. 31-52 = bl. 16-26, s. 57-206 =
bl. 27-101, s. 211-218 = bl. 104-107; resten af bogen beteg-
12 Ordlyden på bladet er (med tilføjet interpunktion): “Saga of Egill. Important edition. 3
Leaves, only remains of MS. used by Ketil Jorundsson 'AM' 453,4t°; contains Hofudlausn
on faded leaf - doubtless Sonatorrec came also from this MS. f. V.G. [sic] 1884”. -1CPB
I 276, trykt 1883, havde Guøbrandur Vigfusson skrevet, at Ketill Jorundssons tekst af
Sonatorrek måtte formodes at hidrøre fra “the same lost vellum [...] from which he got
Hofudlausn”. Det er derfor troligt, at identificeringen af det formodede pergamentforlæg
med 162e daterer sig fra Guøbrandurs besøg i København i 1884 (et besøg, der bl.a. er
dokumenteret i Finnur Jonssons erindringer, se ÆvisagaFJ s. 71-72). At 162e skulle have
været Ketill Jorundssons forlæg, gentages med tilslutning i EgFJ, fortale s. xviii, jf.
KålKatAM og EglF loc. cit., og da både Finnur Jonsson og Kr. Kålund eksplicit omtaler
GuSbrandur Vigfusson i sammenhængen, skulle hans ophavsret til idéen være sikker; un-
derskriften “f(or?) V.G.” er dog mærkelig, og skriften på bladet ligner meget lidt de
eksempler på Guøbrandurs engelske håndskrift, som jeg ellers er bekendt med.