Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1961, Page 156
146
sumarit ok sagði Hallr at hann skylldi eigi fyrri fara heim en lokit
væri haust boði. Þat sumar kom Þiðrandi ut iBeru firði. þa var hann
.xviij. vetra. for hann heim til foðvr sins. dsaðuz menn þa enn miok 3
J93 at honum sem opt aðr ok lofaðu at gerui hans. en Þorhallr spaa maðr
þagði iafnan þa er menn lofadu hann mest. Þa sp(urði) Hallr hui
þat sætti. þviat mer þickir þat merkiligt er þu mælir Þorhallr. s(egir) 6
hann. Þorhallr svar(aði). Ekki gengr mer þat til þess at mer mis liki
nockurr lutr við hann e(ðr) þik e(ðr) ek seae siðr en aðrir menn (at
hann er ínn merkiligzsti maðr). helldr berr hítt til at margir verða 9
til at lofa hann. ok hefir hann marga luti til þess þo at hann virði
sik litils sialfr. kann þat vera at hans nióti eigi lengi. ok mun þer þa
ærín eptir sea at vm son þinn sva vel mannaðan. þo at eigi lofi allir 12
menn fyrir þer hans at gervi. En er sa leið svmarit. tok Þorhallr miök
at vgleðiaz. Hallr sp(urði) hui þat sætti. Þorhallr svar(aði). Jlt hygg
ek til haust boðs þessa er her skal vera. þviat mer byðr þat fyrir at is
spa maðr mun uera drepinn at þessi ueítzlu. Þar kann ek at gera
greín ;a. s(egir) bondi. Ek ;a uxa einn .x. vetra gamlan. þann er ek
kalla spa maN. þviat hann er spakari en flest naut öxur. en hann is
segirB, s. D1. skylldi] mundi B, skilldi C1. eigi] eeki BD1. fyrri] fyrr C1’2, fyr D1.
fyrri—heim] heim fara fyE B. fara heim] ornv. C2D2;+ (! )Dh 2 Þat] + sama C1"2.
Beru] beín(!) C2. 3 atian BCC^D2. vetra] + gamall C1’2. fódrD2. sins] + okD2.
miok]-hBC2. 4 sem—aðrJ + D1. lofudu BC'Dt’, lofv(!) C2. atgíorfi BC1-2.
spæ, maðr]-r B. 5 menn] adrir B. lofvdv BC'D1,2, lofvd C2. spurði] sál.
BCC^D1; fretti D2. Hallr]+einn tíma C1-2. 6 þat sætti] + C2; +er ( + C2) þv
leggr sua fatt til vm hagi sonar míns þidranda C1’2. merkiligt] merkiligaz C1’2.
mælir] talar B; +vm BC2, + þar vm C1. 6-7 Þorhallr—Jianii! 15('1 >2II1 •2.
7 svaraði] s. BD1. þess]+B. mis liki] þicki C2. 8 noekurr lutr] nockvt B.
hlutr CMD1-2; +at C2. eðr1] sál. BD1-2; eda C1.2; +vit B. eðr2] sál. BD1; eda
CC2D2. seae] siai BCB^D1’2; +þat BC1’2. mennJ+D1. 8-9 at—maðr] sál.
C1’2; hans uænlæik ok atgerui D2; +ABD1. 9 merkiligazsti C2. 9-10 verða—at]
+D1’2. 10 ok] efter hann2 D2. hann2] + (!) C2. hlvti C2DC2. 11 þatJ-f-D1.2.
vera] verda C1’2. eigi lengi] skamma stvnd B. man B. þer] þat D2. þa] þo
BC1’2; +D1. 12 ærín] ejter sea D1. aptr sia BC1.2. atljH-C2. sva—mannaðan]
+D1. 12-13 allir—þer] firir þat allír menn D2. 13 þer] þat D1. atgiorfi BC1,
atgerfi C2. miókJ+D1’2. 14 o glediazst C2Db2. spurði] sál. BC'^D1.2. Þorhallr]
hann BCb^D1.2. svaraði] sál. B; s. D1, segir D2. 15 þessa] þess B. er] sem B.
er—veraJ+D1’2. þat] sva D1, suo D2. fyrir] + C2. 16 mun] man B, mvni D1.2.
þessi] þeirri D1’2. þessi ueítzlu] ueizlu þeiri. hallr s. B; omv. C1’2. 17 segir] sál.
C1’2; sagde D2. segir bondi] + B. uxa] efter gamlan C2. einnJ-rBC1’2. ,x.]
xíj D2. vetra] rettet fra noget andet D1. þann]+B. 18 spackari C2. flest—