Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1961, Side 327

317
aNat haustit eptir ætlaðiz hann til Romferþar. En aðr hann hæfi þa
ferð vpp. feck hann ser lækni at skera ser vf. En i þvi er læknirinn
s miðaði til hvar hann skylldi af skera. Gekk ath þeim maðr. segia
svmir menn at þar væri Knutr konungr. en hitt segia fleiri at þar
væri einn af þeim mönnum sem voro aa Orminum langa með Olafi
6 konungi. Sa maðr mælti til læknissíns. Þar mundi ek nv nöckurv
meÍR. læknirix svar(ar). hversv meÍR. Sva sagði hann at eigi þyrfti
optaR at skera af en vm six. Geck þessi maðr þa brott. En læknirinn
9 veik eptir orðum hans ok skar meira af vf iarlsins en hann hafði 32
aðr ætlat. blæddi þa sva ai kafliga at eigi varð stöðvat. fekk Eirikr
j(arl) af þvi bana. Þa voro liðnir .xiij. vetr fra þvi er hann barðiz
12 fyrir Vind landi við Olaf konung TryGva s(on).
Ek hefui leyfs þar er lofda. lofkenda fra ek sendu at hialmsomum hilme hiallr drottna
bod jalli. ath skylldeliga skyllde skil ek huat gramr letz uilea enndr at asta funde
æir koma þeirra. eir. j. hafde þíng sett j noregi adr hann fór j brottu (jfr. Ölafs saga
hins helga, Kria 1922, s. 1913) ok skipade logum j lande hann setti eftir j noregi
landz at gæta hakon son sinn ok fek hann j hendr æinarí þambarskeZ/i magi sínum
at hann skyllde hafa landrat firir honum. hakon j. var þa xvííj vetra en Sueinn j.
hafde þa halft land til forrada a þui þínge talade æir j. suo ek vil þes bidia Sueín
brodur mínn ok alla Rikis menn j lande at æigi Ræne hakon sínum hluta landz. þo
at nokkurr kalli til en skom bid munu at þui at til mun uerda madrínn er ek er
abrottu at kalla til landzsins ok þui radumzst ek abrott at ek uil æigi þat hafa
saman at hafa Radit þann mann ór lande er gófgazstr uar en ætlazst nu til at vería
þeim land er æinge mun ædri til koma ok fara þa naudigr ór lande. lau (fejlfor lauk)
hann þa suo sine Rædu.for hann nu brott ór noregi med her mikinn ok var med
knuti konungi sem fyrr segir ok suo þa er hann uann lunduna borg æir j bardizst
ok firir uestan lunduna borg ok fellde ulfkel snilling þess getr þordr kolbeinsson.
Gull kenner let gunne grædis hest firir vestan þundr (skr. i margin, henvisning i
téksten) vo leyfdr til landa lundun saman bundit fek Regnnþorins Rekka RÖnn|n af
þínga mónnum vgglig hógg þar er eggiar vlfkels blar skulfuu. || 1 aNat— hann1]
er hann hafde æinn uetr uerit med knuti konimgi þa biozst hann vm haustit eftir D2.
hæfi] hof D2. 1-2 þa ferð] efter vpp B. 2 ser1] til C1*2©1*2. En] Ok C1*2.
læknirinn] hann B, læknirrinn C1. 3 hvar] skr. to gange, detforste understreget, D1.
skilldi C^D1. þeim] skr. over linjen B. maðr]-(-einn ok C1*2. 4 mennJ-i-D1’2.
þar1] þat C2D2. þar2] þat D2. 5 sem] er BCb^D1’2. voro] verít hofðu B.
langaJ-f-D1*2. 6 konungi] + t. s. D1*2. mælti] m. D1. mundi] munda BC^D1’2.
nóckurv] + ofaR C1’2. 7 læknirÍN] lekn’ D1. svarar] s. D1, spurde D2. hversv]
-f-miklo D1, -f myklo D2. sagði] s. D1. 8 at skera] efter af C1*2, efter sín D1*2.
af^-i-D1*2. þa]-fí BCb^D1*2. læknirinn] læknir C1*2. 9 veik] gerde D2.
iarlsins] íarls BC1, j C^D1’2. 10aðr]-i-C2. aðr ætlat] omv. B. sva] efter sa kafliga
BCb^D1’2. 11-12 Þa—son] ok þotti verit hafa hínn meste hofdinge D2. 11 þrettan
C1’2. 12 Tryöva sonJ-^-D1; herefter folger kap. 270 D1*2, medens kap. 267 stár efter