Bændablaðið - 10.02.2022, Blaðsíða 25

Bændablaðið | Fimmtudagur 10. febrúar 2022 25
Helsti búnaður:
25 ha, 3ja strokka díselmótor
Beinskiptur gírkassi, 9 gírar áfram og 3 afturábak.
Drif á öllum hjólum.
Aðaldæla 19,3 l/mín. Stýrisdæla 14 l/mín.
Tveggja hraða aflúrtak að aftan, 540 og 540E
Þrítengibeisli kat 1. Lyftigeta 750 kg.
Landbúnaðardekk eða grasdekk.
Fjórir þyngdarklossar að framan, samtals 120 kg.
Einföld,
áreiðanleg
og öflug
KUBOTA EK1-261
Hafið samband til að tryggja ykkur vél fyrir sumarið.
Takmarkað magn í boði. Sýningarvélar á staðnum.
Lipur og fjölhæf dráttarvél sem hentar
jarðeigendum og frístundabændum
ÞÓR F
H
REYKJAVÍK:
Krókháls 16
Sími 568-1500
AKUREYRI:
Baldursnes 8
Sími 568-1555
Vefsíða:
www.thor.is
Eins og margir vita eflaust loða
hjátrú og hefðir oft við leikhúslífið
og víst vænlegra að bera virðinu
fyrir slíku ef vel á að fara.
Hér á eftir eru nokkur atriði (alls
þrettán talins) sem ágætt er að hafa
bak við eyrað. Reyndar eru þau
fengin víðs vegar um heiminn þannig
að þetta er ekki endilega eitthvað
sem viðhaft er á Íslandi.
√ Ef generalprufan (síðasta
æfing fyrir frumsýningu) gengur
illa verður frumsýningin frábær.
Þessi trú manna byggði e.t.v. á von
um slíkt, en þykir þó jákvætt merki
um að vel fari.
√ Helst skyldi ekki klæðast bláum
flíkum á sviðinu. Ekki er þetta nú
haft í hávegum en einhvern tíma í
mannkyns-leiklistarsögunni voru
blá klæði afar dýr vegna þess hve
liturinn var sjaldgæfur. Því sáu leik-
stjórar og aðrir er komu að leikritum
til þess að breiða út sögur þess efnis
að bláum lit fylgdi ógæfa á sviði.
√ Á sviði skyldi aldrei hafa þrjú
kerti logandi í einu því sú manneskja
sem stendur næst stysta kertinu hvað
oftast á sviðinu deyr fyrst leikenda.
Ekki er nú víst hve staðföst þessi
fullyrðing er, en víst er að mörg
leikhús hafa brunnið til kaldra kola
vegna kertaljósa. Sérstaklega þegar
þök leikhúsa voru gerð úr stráþökum
... Má þar kannski helst nefna Globe
leikhúsið í London þar sem leikfé-
lag Shakespeares, sem tók hálft ár í
byggingu, opnaði árið 1599 og tók
tæplega 3.000 manns í sæti. Að auki
hafði það pláss fyrir á annað þúsund
manns við grunninn á sviðinu. Það
leikhús er á meðal frægustu stráþaks-
bygginga auk þess að vera staður
eins frægasta stráeldhafs er um
getur. Ef til vill vegna þess að árið
1613 var sú óvitsamlega ákvörðun
tekin að nota fallbyssur, flugelda og
reykvélar (þess tíma) í einni sýn-
ingunni. Í kjölfarið tók um tvo tíma
að gjöreyðileggja húsið.
√ Skilja skal eftir svokallað
„draugaljós“ á miðju sviði eftir sýn-
ingu þar sem slíkt fælir burt yfirnátt-
úrulegar verur. Nú eða er til staðar
fyrir þá sem einhverra hluta vegna
þurfa að paufast um í myrkrinu að
sýningu aflokinni.
√ Ekki skal bera páfuglsfjaðrir
sem hluta af leikbúningi þar sem
munstur þeirra minnir á hið illa
auga. Ekkert leikhús með tilhlýð-
lega virðingu vill eiga það á hættu að
móðga áhorfendur með þeirri illvígu
bölvun, sem á að valda ógæfu eða
meiðslum fyrir hvern þann sem fyrir
henni verður.
√ Speglar á sviði valda ógæfu.
Ekki þó á þann yfirskilvitlega hátt
að möguleiki sé á að brjóta þá og
valda þannig sjö ára ógæfunni
margumræddu heldur – og heldur
ekki þann möguleika fyrir illa anda
að koma sér í gegn. Þarna er um að
ræða nefnilega þá lógísku staðreynd
að speglar endurkasta ljósi og geta
því bæði blindað leikara um stund
auk þess að geta gert ljósamönnun-
um erfitt fyrir.
√ Ekki skal stytta sér stundir
við að blístra baksviðs, það er ... ja,
reyndar var það óhagkvæmt í gömlu
góðu leikhúsunum þar sem sviðs-
menn hífðu oft hluti, landslög eða
annað í heilu lagi með reipi og nýttu
sér blístur sem merkjakerfi. Upp
með sólsetrið; stutt hvellt blístur.
Niður með stigann; langt flaut. Og
svo framvegis. Leikari sem flaut-
aði baksviðs gæti fyrir slysni bent
sviðsmanni til að lyfta eða sleppa
landslagi, sem gæti stofnað ómeðvit-
aðan flytjanda í hættu á að verða fyrir
vegg eða sandpoka. Því var best, til
að tryggja að þú yrðir ekki leikhús-
draugur, að forðast að flauta alveg.
√ Varast skal að gefa flytjanda
blóm fyrir sýningu því ef leikarar eru
verðlaunaðir fyrir frábært verk sitt
áður en þeir hafa skilað því má búast
við hinu gagnstæða. Að flutningur
þeirra verði lakur.
√ Hins vegar þegar sýningum
leikrits lýkur þykir vænlegast að
gefa leikstjóranum blómvönd er
tíndur hefur verið í kirkjugarði og
á að merkja lok (dauða) sýningar.
Talið er að þessi hjátrú hafi orðið til
er leikarar voru láglaunastétt sem
ekki hafði efni á blómum en vildu
þakka sínum stjóra.
√ Break a leg er eitthvað sem
heyrist bæði hérlendis og erlendis
en þó það virðist til jafns gagnstætt
við blómin sem ekki má færa ... er
þetta ósk um að vel fari á sýningu.
Þessi trú hófst er trú manna hélst í
hendur við draugatrú, að á ferðinni
séu illviljaðir leikhúsandar sem nota
töfra sína til að þvinga fram hið
gagnstæða við það sem þú vilt að
gerist. Önnur skýring er sú að orðið
fótur vísi ekki til fóta heldur háttalags
þess er var við lýði fyrst í Grikklandi
til forna, en þá klöppuðu áhorfendur
ekki af hrifningu heldur stöppuðu
og börðu mögulega sætum sínum
í gólfið. Brutu þá, ef mikið lá við,
annaðhvort eigin fætur eða stólana.
√ Ekki skal segja nafnið Macbeth
innan leikhúsveggja. Sá mæti maður
er upprunalega lék það hlutverk dó
á afar dramatískan hátt á sviði og
verkið því talið bölvað síðan. Ef
einhver slysast til að missa nafnið
út úr sér skal bregðast við á hinn
allra sneggsta hátt, rifja upp þessa
línu úr Draumi á Jónsmessunótt er
byrjar svo: „Ef við skuggarnir höfum
móðgað ...“ og svo helst snarast út
úr leikhúsinu, snúast þrisvar í hring
og skyrpa af krafti.
√ Fyrir þau leikhús sem óheppina
eltir og ekki finnast í þeim draugar
sem má skella skuldinni á, má kenna
fyrsta draugi allra leikhúsa, Thespis,
um það. Eða í raun fyrsta leikara allra
leikara. Forngrískar heimildir benda
fingri á þenna fyrsta mann er steig út
úr kórnum til að dramatísera flutning
kórverksins og leika raunverulega
persónu. Þannig þegar leikhús eru
ekki svo heppin að eiga sína eigin
drauga, treysta þau á að Thespis sé
blóraböggull fyrir öll vandamálin
sem gætu hrjáð viðstadda.
√ Og hvort sem það flokkast undir
hjátrú eða vísindalega tilraun þá eru
þeir til sem sofa með handritið undir
koddanum með það fyrir augum að
línurnar síist betur inn í minnið á
meðan á svefni stendur ... /SP
Hjátrú fjalanna