Skessuhorn - 11.05.2022, Blaðsíða 42

MIÐVIKUDAGUR 11. MAÍ 202242
Pennagrein
Pennagrein
Pennagrein
Þá lágmarks kröfu verður að gera
til þeirra, sem sem bjóða sig fram
til setu í sveitarstjórn, og sem í
umboði kjósenda starfa, að lög séu
virt, að staðið sé við samninga, og
að satt og rétt sé sagt frá. Því mið-
ur hefur kjörtímabilið 2018-2022
í sveitarstjórn Borgarbyggðar ein-
kennst af óboðlegum vinnubrögð-
um. Framkoma sveitarstjórnar við
Fornbílafjelag Borgarfjarðar (FBF)
er sorglegt dæmi um það.
Í maí árið 2011 leigði sveitar-
stjórnin í Borgarbyggð FBF 900 m2
iðnaðarhúsnæði í Brákarey, til nota
fyrir Samgöngusafn. Um mitt ár
2018 var gerður nýr samningur um
viðbótar húsnæði, þ.e. eldri hlut-
inn, með gildistíma frá 1. maí 2018
til 30. apríl 2035 - til 17 ára. Samn-
ingur frá 2018 gerir ráð fyrir að
FBF geri á sinn kostnað nauðsyn-
legar endurbætur og breytingar á
húsnæðinu. Endurbætur yrðu síðan
eign sveitarfélagsins að leigutíma
loknum, ef ekki semdist um lengri
leigutíma eftir árið 2035.
Í leigusamningi frá í maí 2018
segir: „Leigusala er kunnugt að
ástand hins leigða húsnæðis var
slæmt þegar leigutaki tók upphaf-
lega við því. Leigutaki hefur frá
fyrstu tíð unnið jafnt og þétt að lag-
færingum og endurbótum á hús-
næðinu, bæði innan húss og utan...
Leigutaki skal annast allt viðhald á
hinu leigða húsnæði, hvort sem um
er að ræða utanhúss eða innan.“
Samningur aðila er um leið skýr-
sla um ástand húsa frá upphafi
leiguviðskipta. Kemur þar greini-
lega fram hvað félagar og styrktar-
aðilar verkefnisins voru búnir að
leggja gríðarlega mikið af mörk-
um með vinnu og fjármunum, enda
er aðstaðan öll, félagsmönnum og
samfélaginu, til sóma.
Skýrsla slökkviliðsstjórans í
Borgarbyggð til forstöðumanns
stjórnsýslu- og framkvæmdasviðs
sveitarfélagsins frá 11. febrúar 2021
staðfestir það, og einnig að FBF
brást án tafa við öllum athugasemd-
um, og gerði meira að segja betur
en um var beðið. Í skýrslu slökkvi-
liðsstjórans segir: „Slökkviliðið fór
fram á að þeir myndu koma upp
samtengdu brunaviðvörunarkerfi,...
og eins að tiltæk væru handslökkvi-
tæki og flóttaleiðir greiðar og vel
merktar, við þessum óskum urðu
fornbílamenn strax, og gerðu meira
eins og til dæmis að endurnýja ljós
og raflagnir í kjallaranum...
Og eldvarnafulltrúinn í Borgar-
byggð segir 9. febrúar 2021 um
sama húsnæði: „Aðstaða góð
með viðunandi brunaviðvör-
unarkerfi. Flóttaleiðir þurfa að
vera betur merktar og bæta þarf
aðgengi. Vöntun er á loftræstingu/
reykræstingu í rýminu.“ - Slökkvi-
liðsstjórinn í Borgarbyggð þekkti
félaga í FBF af því einu að bregðast
strax við athugasemdum, og að gera
meira en ætlast var til.
Þar sem FBF ber samkvæmt
leigu samningi að sjá um allt viðhald
hins leigða húsnæðis, að innan sem
utan; er óskiljanlegt hvers vegna
slökkviliðsstjórinn í Borgarbyggð,
og síðan sveitarstjórn, beindu
ekki athugasemdum um úrbæt-
ur á brunavörnum til FBF, og gaf
eðlilegan frest, í stað þess að grípa
tafar laust til ákvörðunar um lokun.
Félagar í FBF hefðu augljóslega
aldrei lagt þá fjármuni og þúsund-
ir vinnustunda í að bjarga eignum
sveitarfélagsins í Brákarey, hefðu
þeir vitað að til valda ættu eftir að
komast í Borgarbyggð einstak-
lingar sem hvorki virtu lög eða
samninga. Einstaklingar sem héldu
að hægt væri að hlaupa frá ábyrgð
sinni þegar 14 ár voru eftir af leigu-
samningi, sem segja verður upp
með að lágmarki þriggja ára fyrir-
vara, og aldrei fyrr en í mars 2025.
Þrátt fyrir það boðaði sveitar-
stjórnin í Borgarbyggð riftun samn-
ings 27. október 2021. Forsendur
riftunar, eiga samkvæmt því sem
fram kemur í bréfi sveitarstjórnar
til leigutaka 16. desember, ástand
hússins, sem var þó í betra ástandi
en þegar sveitarfélagið leigði það.
Skýrsla Verkís frá vori 2021 skipt-
ir því engu máli. Enda bíta verk-
fræðingar frekar en lögfræðingar
ekki í hönd þess er fæða þá.
Skýrslu Verkís hefur sveitar-
stjórnarfólk í Borgarbyggð notað
sem skálkaskjól, sem engu held-
ur, það kostar engar 600 milljónir
að koma eldvörnum húsanna í lag,
eða snerist ekki lokunin um það –
hún snerist ekki um það sem skýr-
sla Verkís snýst um, þ.e. saman-
lagðan kostnað við að endurbyggja
húsin og rífa þau. – Því miður hefur
sveitar stjórnin staðið fyrir óreiðu
þegar kemur að því sanna og rétta
í málinu öllu.
Það hlýtur að vera fáheyrt að
sveitarstjórn í nokkru landi skuli
standa í slíku skítaati við íbúa sína
sem að framan er lýst - Samningar
skulu standa!
Þorsteinn Máni
Sannleikann, lög og samninga ber að virða
Áskoranir í sveitasamfélaginu
Borgarbyggð nú virðast vera á
miklu fleiri stöðum en ég hafði gert
mér grein fyrir, upptekinn í fyrir-
tækjarekstri í 17 ár. Við búum í lit-
ríku mannlífi og einmitt það heill-
aði mig mikið er við fjölskyldan
fluttum hingað fyrir um 22 árum.
Ég er alveg ófeiminn við að ræða
hreint og beint út um áskoranir í
málum sem þarf að leysa.
Hversu ólík við erum, bæði að
eðlisfari og einkennum, þá gefast
okkur enn frekari áskoranir til að
vinna að því að bæta samfélag okk-
ar í Borgarbyggð. Stundum þarf að
skipta liði, tala saman hreint út um
hlutina en við verðum samt að gæta
þess að týna aldrei leiðarljósi okkar
um samfélagið okkar sem við vilj-
um öll byggja upp og gera að eftir-
sóknarverðum búsetukosti.
Eyjan Brákarey er svo-
lítið öskubuskan okkar
núna
Í Brákarey eru óleyst verkefni sem
þarf að leysa. Það verður ekki gert
með beinni valdskipun heldur sam-
tali okkar íbúanna og beita lausn-
amiðuðum atriðum í átt að lausn
sem er ásættanleg til lengri tíma.
Sum atriði eru einfaldari en önn-
ur en við þurfum ávallt að hafa í
huga virðingu fyrir hvert öðru sem
gleymist of oft vegna þess hve ólík
við erum.
Nú hefur á annað ár verið lok-
að fyrir ýmsa starfsemi í Brákar-
ey 25-27 og hvers vegna? Jú, það
eru atriði sem þarf að vinna að við
eldvarnir og annað þvíumlíkt. Við
þurfum að beita okkur á fullu í
þessu menningarmáli og sem fyrst
að finna farsæla og hagfellda lausn
fyrir haghafa til framtíðar. Það er
nauðsynlegt að hugsa í lausnum
sem gefa góða niðurstöður fyrir
samfélagið í Borgarbyggð en ekki
að velta sér upp úr málum enda-
laust þannig að „steininn tekur úr“.
Það er enginn stikkfrí í þessu máli.
Látum okkur málið um
eyjuna varða
Kjörnir einstaklingar í sveitarstjórn
verða að hafa skýrt leiðarljós sem
íbúar Borgarbyggðar móta til lengri
tíma. Þá þarf að setja stefnuna og
sameinast um leiðir og aðgerðir að
því með markmiðasetningu sem
þarf að vera raunhæf og mælanleg.
Það þarf vilja til að leysa málin og
mér sýnist það verkefni bíða nýrr-
ar sveitarstjórnar að taka samtalið
við hagaðila í „Brákar eyjarmálinu“.
Svo virðist sem nokkur samhljómur
sé milli þeirra einstaklinga í þeim
framboðum sem gefa kost á sér til
sveitarstjórnar um að burstirnar
þrjár í eyjunni eigi að fá að standa
með tilliti til ásigkomulags en rífa
verði annað. Þetta er verkefni sem
þarf mikinn skilning og hugsa þarf
frá ýmsum sjónarhornum og sér í
lagi verðum við að hugsa um hvað
vinna áhugasamra íbúa, gildi og
verðmæti eru í húfi og síðast en
ekki síst hvernig á að leysa mál-
ið fjárhagslega eða með aðkomu
þriðja aðila.
Verkefni í sveitarstjórn eru mun
fleiri en ég persónulega átti von á
en finn að sú áskorun mun verða
mikið gefandi og bind ég von-
ir mínar við farsælan endi á öllum
þeim atriðum sem eru í farvatninu
og einnig þeim sem munu koma
upp í framtíðinni. Ég er tilbúinn
til að hlusta fyrir ykkur ágætu íbúar
ef ég get orðið að liði, fylgt því fast
eftir og klárað málin. Til þess verð-
ur að setja X við A á kjördag.
Ykkar einlægur,
Kristján Rafn Sigurðsson
Höf. er frambjóðandi í 3. sæti Sam-
fylkingar og Viðreisnar
í Borgarbyggð.
Hugrenningar frambjóðanda í aðdraganda
sveitarstjórnarkosninga í Borgarbyggð
Um komandi helgi göngum við
til kosninga. Það er stór dagur í
lífi margra. Þeir sem eru að kjósa í
fyrsta sinn og þeir sem eru í fram-
boði í vænlegum sætum, upplifa
ýmsar tilfinningar í huga sér. Margir
eru spenntir og glaðir, hlakka til,
skilja að kosning er alvöru mál og
ætla að ganga að kjörborði með það
að markmiði að leggja sitt af mörk-
um til að veita lýðræðinu framgang.
Svo eru aðrir sem eru kvíðnir. Upp-
lifa ekki að í boði séu valmöguleikar
að þeirra skapi, trúa ekki á málflutn-
ing eða framkomu frambjóðenda og
finnst eins og að þeirra rödd hafi ekki
fulltrúa í hópi frambjóðenda og eiga
því erfitt með að finna valkost að sín-
um huga. Svo eru þeir sem kjósa ekki
og fyrir því eru margar ástæður, sem
ég get ekki rakið hér, því ég hef ekki
verið í þeim sporum, því fyrir mér
er kosning alvöru mál, hvort sem ég
fari viss eða óöruggur á kjörstað, en
hvort tveggja hef ég upplifað.
Í Dalabyggð er gengið til persónu-
kjörs í fjórða sinn í röð. Fyrir fjórum
árum varð alger endurnýjun í kosn-
ingunum. Mörgum fannst það ekki
gott, því mikilvægt er að hafa fólk
í forsvari sem hafi reynslu, með-
an öðrum fannst það frábært, því
það sýndi í raun að lýðræðið hafði
unnið. Þ.e. fólkið kaus það fólk sem
það hafði trú á og þetta varð niður-
staðan.
Framundan í Dalabyggð eru
nokkur spennandi ár. Ef allt fer á
besta veg megum við búast við upp-
byggingarárum á við árin í kringum
1965-1975. Það á að fara að byggja
fleiri íbúðir í Búðardal, það er ver-
ið að byggja tvær brýr í Hörðudal
á Skógarstrandarvegi, það er ver-
ið að undirbúa iðnaðarhúsalóð-
ir í Búðardal, atvinnurekendur víða
um héraðið eru í uppbyggingu og
síðast en ekki síst er verið að vinna
að byggingu íþróttamannvirkja í
Búðardal.
Í mörg ár höfum við rætt okk-
ar á milli um hvort eigi að byggja
íþróttamannvirki í Búðardal. Sitt
hefur hverjum sýnst. En frá því að
skólahald á Laugum var lagt af, þá
hef ég verið þess fullviss að stefna
bæri að því að reisa íþróttamann-
virki í Búðardal og þá einkum í
tengslum við skólakennslu.
Í dag er ég virkilega ánægður að
ekki var farið af stað í það verkefni
fyrir áratug eða svo, því þá hefði
eingöngu verið horft á íþrótta-
mannvirki sem myndu nýtast skól-
anum númer eitt og öðrum núm-
er tvö. Húsið hefði orðið lítið og
sundlaugin líka.
Nú liggur fyrir að byggt verð-
ur af metnaði og forsjá. Íþrótta-
mannvirkin eiga að nýtast íbúum,
ferðamönnum, gestum og gangandi
ásamt því að verða kennsluaðstaða
fyrir nemendur í grunnskólanum.
Það er þarna sem vendipunkturinn
liggur. Með þessu móti byggjum
við traustari grundvöll fyrir frekari
uppbyggingu í Dölum, bæði fyrir
okkur sem hér búum í dag og höf-
um plön um að viðhalda og byggja
áfram upp okkar atvinnurekstur,
sem og þeirra sem hingað munu líta
sem tækifæri til að búa sér og börn-
um sínum heimili, atvinnu og tæki-
færi.
Í þessu ljósi styð ég heilshugar
þessa uppbyggingu og hlakka til að
sjá hana rísa og verða að veruleika.
Ég hlakka til allra viðburðanna sem
þar munu fara fram. Ég hlakka til að
geta komið og fylgst með talningu
atkvæða í kosningum til Alþingis,
enda verður íþróttahúsið á kross-
götum kjördæmisins og í miðju þess
og þar með sjálfkjörinn vettvangur
til atkvæðatalningar.
Ég sé fyrir mér í framhaldinu
að þá getum við samnýtt húsnæði
Dalabúðar og Lýðheilsugarðsins,
m.a. með rekstri á þjónustu og
bókasafni í sama húsnæði og með
því móti gert svæðið að góðum stað
fyrir íbúa og aðra að koma og njóta,
hitta mann og annan.
Göngum glöð til kosninga og
munum að Róm var ekki byggð á
einum degi og það sama á við um
samfélag, það tekur tíma, þraut-
seigju og vandvirkni, en skilar sér
alltaf best ef við, íbúarnir erum höfð
með í ráðum og að leiðarljósi.
Þorgrímur Einar Guðbjartsson,
Erpsstöðum.
Uppgangstímar í Dalabyggð