Borgfirðingabók - 01.12.2010, Blaðsíða 39

39Borgfirðingabók 2010
fé. Verksmiðjan hóf starfsemi árið 1954 og framleiddi 7500 tonn af
hreinu köfnunarefni. Starfsemi Áburðarverksmiðjunnar og bættar
samgöngur urðu til þess að notkun tilbúins áburðar jókst mikið
um miðja tuttugustu öld. En ekki voru allir Íslendingar hrifnir af
Marshalltímabilinu. Um það segir Einar Olgeirsson: „Það er ekki
ofsagt, að Marshallárin séu mesta niðurlægingar- og smánartímabilið
í sögu okkar Íslendinga síðan við gerðumst fullvalda þjóð 1918. Það
sorglega er að við höfðum mjög góð skilyrði á þessum árum til þess
að stuðla að framförum og farsæld þjóðarinnar ef ekki hefði brostið
vit og manndómur.“
Árið 1955 var vélakostur búsins á Hvanneyri mikill miðað við
stærð búsins. Það var ekki eingöngu Stalín og Marshall að þakka eða
kenna. Meginástæðan var að 20-30 nemendur voru í verknámi haust
og vor og þeir þurftu að læra að nota nýjustu bútækni á skólanum.
Einnig voru á þessum tíma haldin sérstök námskeið fyrir bændur,
sem voru að kynnast dráttarvélum í fyrsta sinn. Rigningarsumarið
mikla voru líklega sjö eða átta dráttavélar í notkun á Hvanneyri. Í
ævisögu Runólfs Sveinssonar segir að árið 1937 hafi nemendum
verið boðið að læra að aka einu dráttarvélinni sem skólinn átti þá, en
Starfsfólk við jarðræktartilraunir á Hvanneyri árið 1968. Uppskera af tveimur
jafn stórum reitum, sem fengið höfðu mismunandi áburð. Eigandi myndar:
Magnús Óskarsson.