Borgfirðingabók - 01.12.2010, Blaðsíða 47

47Borgfirðingabók 2010
komið að því að kenna börnum
þeirra að lesa.
Eitt af verkum Jóns var að
kenna okkur systrunum að lesa.
Var að því verki gengið með festu
og alvöru og byrjaði lestrarnámið
þegar við 5 ára aldur. Hygg ég að
hann hafi verið góður kennari,
hafði það kannski í blóðinu, en
báðir foreldrar hans fengust við
kennslu við góðan orðstír. Ég
lærði að stafa í svolitlu kveri sem
hét Silfurbjöllur. Var það gefið
út af Fíladelfíusöfnuðinum. Var
efni þess fremur stirfnar sögur
af spámönnum ætlaðar börnum
og unglingum. Ekki man ég
af hverju þessi bók varð fyrir
valinu til lestrarkennslunnar, en
mér hafði verið gefin hún og hef líklega heimtað að hún væri notuð.
Hjálpartæki við kennsluna var bandprjónn og voru fastir stauttímar
á morgnana alla virka daga, en sunnudaginn hélt Jón heilagan og
hlustaði þá á messu. Ekki man ég annað en kennslan gengi vel og
var ég fluglæs eftir veturinn. Aldrei kastaðist í kekki með mér og
kennaranum utan þess að hann þurfti stundum að leita mig uppi
þegar ég hafði gleymt mér við leik. Hafði hann þá að orði að mikill
munur væri á námsáhuga mínum og Torfhildar eldri systur minnar
sem komið hefði ótilkvödd að kné hans hvern morgun og minnt á að
nú væri lestrartími. Að lestarnáminu loknu tók Jón við að kenna mér
aðra iðju en það var að prjóna. Sátum við bæði og prjónuðum illeppa
og tátiljur. Það gekk öllu verr og voru mín plögg svo gisin að veiða
hefði mátt í þær lækjarlontur. Hef ég enda lítið fengist við prjón um
ævina. Stundum bjó Jón til handa okkur leikföng, tálgaði þá fugla úr
ýsubeinum eða gerði báta úr dagblöðum.
Hann hafði gaman af að bregða sér af bæ og fór flesta vet ur í
kynnisferð til Reykjavíkur. Þar gisti hann hjá Guðrúnu fyrr ver andi
húsmóður sinni frá Norð tungu og var duglegur að heimsækja gamla
kunningja. Einn ig sótti hann heim frændfólk sitt á Akranesi. Oftast
Nafnar. Jón og Jón Borgfjörð. Eig andi
myndar: Valborg Þorvalds dóttir.