Borgfirðingabók - 01.12.2010, Blaðsíða 76

76 Borgfirðingabók 2010
29.ágúst 1950. Hann bjó á Sturlureykjum frá 1919 til dánardags. Alla
ævi átti hann þar heima. Hann var búfræðingur frá Hvanneyri. Hann
er tvítugur að aldri þegar Erlendur faðir hans fer að gera tilraunir með
nýtingu jarðhitans og má nærri geta að þar hefur Jóhannes átt hlut að
máli.
Gott var að vera á Sturlu reykj um. Jóhannes var hugs unar samur og
rausn ar legur við hjú sín og ekki var hægt annað en smit ast af dugnaði
hans og vinna vel í návist hans. Hann var hrepp stjóri í Reyk holts dal og
til þess að auð velda mönn um að telja fram til skatts kvaddi hann alla
bænd ur í hreppnu m heim til sín á einum degi og gerði framtölin með
einum í einu og var öllu lokið að kvöldi. Allir fengu góðgerðir. Mikið
þrek þurfti til að koma þessu öllu af á einum degi.
Þegar bændur keyptu bæði orf og hrífur í kaupstaðnum fékk
Jóhannes sér borðvið, fletti honum með handsög og smíðaði amboðin
með handverkfærum. Það mátti heita að allt léki í höndum hans, hvers
konar tré og járnsmíði. Brennimörk bjó hann til, gerði það vel og var
fljótur að. Það er ekki einfalt að grafa og saga spegilskrift í kopar en
það stóð ekki fyrir Jóhannesi. Honum varð ekkert fyrir að reisa hús,
byggði stórt íbúðarhús á Sturlureykjum auk útihúsa. Jóhannes var
mannasættir og var næmur á geð fólks. Sagt var frá því að unglingur
var í svo mikilli ástarsorg að menn óttuðust að hann myndi fyrirfara
sér. Jóhannes sendi hann með allmikla fjárupphæð frá Sturlureykjum
til systur sinnar og mágs á Arnbjargarlæk. Leiðin er um Kljáfossbrú
yfir Hvítá og Jóhannes hugsaði sér að unglingurinn myndi yfirvinna
ástarsorgina þegar hann sæi Hvítá ógnvænlega undir brúnni, sem og
varð.
Önnur börn Erlendar voru hagleiksfólk. Þórður sem bjó í Skógum
var fær húsasmiður. Kristín var fædd með skarð í vör og læknir
saumaði það saman við ófullkomnar aðstæður þegar hún var 11 ára
gömul. Hún var fágæt hannyrðakona og átti lengst heima á Akranesi.
Enn skal aðeins minnst á aðra stúlku sem hét Sigríður. Heimild mín
er Þórður Kristleifsson, en hann þekkti þetta fólk vel og dáðist að
hagleik þess. Hún var fædd 14. janúar 1899, og var hún snillingur
að listfengi og hagleik eins og faðir hennar hafði verið. Sagði Þórður
svo frá:
Það var farskóli í sveitinni, kennarinn var ákveðinn tíma á hverjum
bæ þar sem skólaskyld börn voru. Á Stóra-Kroppi voru árið 1911
samankomnar níu stúlkur og einn drengur. Það fór að snjóa, börnin