Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1969, Blaðsíða 17

Oft heimili eitt ól afreksmann,
að yrði bjargvœttur lands síns hann,
oft þúsund heimila helgað band
bar heim úr orrustu frelsað land,
Og heimila lifœð með högg sin iðin,
Já, hún ver landið i gegnum friðinn.
Hvað fínt sem útlent oss ilma kann,
ei alhreint er loft nema i heimarann.
Hið bernskusanna þar býr að sinu
og burtkyssir syndina af enni þínu.
Af heimili himinsins opið er það,
því ofan kom það og þangað ber það.
Heill, heill! Á kirkju við hittumst veg,
og hvor biður sínum, þú og ég.
Þvi hálfa leiðina bœnin ber,
sem beggja heirnila millum er.
Þið sveigið inn, — ég hlýt áfram keyra,
frá opnum dyrum má sönginn heyra.
Heill, heill! Þú fleirum réðst heilsa en mér,
í hraðanum þó það dyldist þér.
11