Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1969, Síða 42

Ég minntist bessa dags eitt sinn í blaðagrein svo:
17. júní 1911 er einhver fegursti sumardagur, sem ég man. Ég
man ekki eftir neinum 17. júní, né öðrum slíkum degi, er annar
eins hátíðabragur var á öllu, eins mikiil virðuleiki, er eins mikil
hátíðargleði ríkti í hugum manna.
Bláhvítu fánarnir, en þeim hafði farið sífjölgandi, áttu sinn
mikla þátt í að þessi fagri blær var á öllu. Ungmennafélagsskap-
urinn stóð þá í blóma og íslenzk ungmenni voru þátttakendur í
baráttunni fyrir fánanum.
Það var þetta sama ár, sem lagt var fram á þingi frumvarp
um íslenzkan fána., borið fram af Benedikt Sveinssyni, Bjarna frá
Vogi, Jóni Þorkelssyni, Skúla Thoroddsen og Jóni Jónssyni, og
lagt til að bláhvíti fáninn yrði fáni íslands, en það dagaði uppi.
Hinn 12. júní 1913 gerðist svo það, sem varð til þess að skrið-
ur komst á málin, er Danir beittu hervaidi og tóku bláhvítan fána
af ungum Reykvíkingi, Einari Pétursyni, er hafði hann á stöng
í skut báts síns hér á höfninni.
Þessi dagur varð mikill sigurdagur fyrir bláhvíta fánann Blá-
hvítum fánum var rennt að hún hvarvetna um bæinn, en Danne-
brog mun vart hafa sést, er hallaði degi. Boðað var til borgara-
fundar til mótmæla af þingmönnum Reykjavíkur og sótti hann
slíkt f jölmenni, að ekki voru nein dæmi slíks. Alger eining ríkti.
Ég var í kaupavinnu norður í Þingeyjarsýslu þetta sumar og
eru mér minnisstæð áhrif þessa viðburðar á hugi fólksins.
Ég vona, að það sem ég hef vikið að, og vík að dálítið frekara,
gefi nokkra hugmynd um hugarfar þeirra, sem báru bláhvíta
fánann fyrir brjósti, en ég vil taka fram, að ekkert af því er sagt
í þeim tilgangi að vekja deilur, eða til þess að draga úr ást manna
og virðingu fyrir þeim fána, sem varð löggiltur þjóðfáni Islands,
en með löggildingu hans og viðurkenningu var miklu marki náð,
en það má segja sem er, að jafnvel „enn munu þeir til, sem sakna
þess sárlega, að hann (bláhvíti fáninn) skyldi ekki verða fyrir
valinu sem þjóðfáni íslendinga“, eins og komist var að orði í
fyrrnefndri yfirlitsgrein.
Og nú vil ég segja frá litlu atviki, sem mér finnst sanna þetta
fallega, og sanna, að meðal íslenzkra kvenna af eldri kynslóðinni
ríkir enn í dag sama ástin til bláhvíta fánans og í huga Þor-
36