AVS. Arkitektúr verktækni skipulag - 01.04.2001, Blaðsíða 78

á elstu kirkjugerðinni, basilikuforminu, þ. e. eitt
miðskip og tvö hliðarskip. Miðskipið er þungt og
klætt granítsteinum en hliðarskipin eru úr léttum
efnum. Þeim er skipt í átta hluta sem táknað geta
sjö daga sköpunarinnar og nýtt upphaf. ( grunn-
myndinni, útliti og stórum sem smáum atriðum má
lesa öll helstu tákn kirkjunnar frá örófi alda..
Þegar gengið er inn í kirkjuna blasir við altaris-
mynd Leifs Breiðfjörð, sem gefur sterkt til kynna
að um guðshús er að ræða. Engu að síður finnur
gesturinn fyrir ákveðnu mótvægi við þennan helgi-
dóm þegar hann stendur í anddyri kirkjunnar, því
andrúmsloft er þar öðruvísi en í sjálfu kirkjurýminu
hvað lýsingu og hljómburð áhrærir. Miðskipið kalla
höfundarnir „Via Sacra”, hinn heilaga veg frá
vöggu til grafar, frá inngangi að altari, borði drott-
ins. Þegar gengið er inn eftir kirkjunni og nær
dregur altarinu lengist ómtími hljóðs og birta
eykst, hærra verður til lofts og rýmin verða
breiðari. Hljómburðurinn sveflast frá því að vera
mjúkur yfir í að vera harður, en samt er hann hlýr.
Granitið sem er hörð og köld steintegund virkar
hlýlegt og mjúkt þegar það er í réttu hlutfalli við
eikargólfin og birtunnar sem slær af birkilögðum
veggjum og lofti. Helgibragur rýmisins eykst því
stöðugt þar til hámarkinu er náð uppi við altarið. Til
þess að skapa tilætlað andrúm í byggingunni er
ekki nægjanlegt að byggingin sé góð, að landslag-
ið og umhverfið sé aðlaðandi eða fyrir hendi séu
velhönnuð húsgögn og stórbrotin listaverk. Til
þess að ná anda staðarins, reisn og þeim tíguleika
sem sæmir kirkjubyggingu þarf allt að ganga upp
í eina heild; umhverfi, bygging, húsgögn og lista-
verk.
Þessu til viðbótar sóttust höfundar eftir andrúmi
sem við þekkjum frá dómkirkjum Evrópu, þar sem
fólk er á hreyfingu um kirkjunna án þess að trufla
að heitið getur það starf sem fram fer. Þarna skildi
vera lifandi kirkja þar sem óþvingað mannlifið
blómstrar, samtvinnað kirkjustarfinu.
76