Skýrsla Jóns Baldvinssonar - 31.10.1937, Qupperneq 30

28
Þaö eru ekki nema örfá ár síöan foringjar alþýðuflokk-
anna voru, samkvæmt skipun frá Moskva, álitnir hinir
mestu svikarar við verkalýðinn og pannig imi þá talað í
blöðum kommúnista. Þeir áttu eftir skoðun kommúnista
að vera hættulegustu svikararnir, sem verkalýðurinn
ætti að vara sig á og losa sig við sem allra fyrst. Sv:>
purftu Rússar að fara að vingast við þjúðirnar í Vestur-
Evrópu. Það var ekki af. nauðsyn Kommúnistaflokksins
i neinu einstöku iandi, heldur af rússneskri nauðsyn,
að pað var aftur breytt til mn tón. Og nú voru for-
ingjar alpýðuflokkanna ékki hinir allra verstu. Hefir
þessi hringlandaháttur kommúnista verið nefndur línu-
dans þeirra, og skal pað játað, að þeir hafa furðan-
lega hangið í línunni, pað er að segja þeirri línu, sem
strengd er frá Moskva, pví að þeirri línu mega peir
aldrei sleppa.
Þeir úr hóp kounmúnista, sem tilheyra verkalýðnum,
og sem fallast á mál Alpýðuflokksins, eiga vitanlega
og að sjálfsögðu að veita peim málum fylgi. En þeir
eiga að gera meira. Þeir eiga að hætta samstarfseroi
við Kommúnistaflokkinn og skipa sér undir merki AI-
pýðuflokksins. Því að pað, að verkaniienn starfi í tveim-
ur flokkum, hlýtur að veikja pá, og hefir gert pað,
enda pótt kommúnistar hafi að vísu farið miklar hrak-
farir í kosningum á Norðurlöndum, vegna pess að
verkalýðurinn hefir snúið við peim bakinu. Mér skilst
nú ekki betur heldur en kommúnistar séu farnir að
telja sig lýðræðisflokk og að peir geti nú verið paktir
fyrir að minnast á endurbætur, sem fyrir nokkru vorw
taldar pað skaðsamlegasta í allri stjórnmálastarfsemi.
Ef peir að þessu leyti eru ekki orðnir neitt frábrugðnir,