Úrval - 01.06.1949, Qupperneq 7

ATLANTSHAFSBANDALAGIÐ
5
svikurum séu styrjaldarráð-
stafanir; og auðvelt er að sann-
færa þá Evrópumenn, sem eru
á móti kommúnistum, og losaðir
hafa verið að nokkru leyti und-
an óttanum, að sérhver aðgerð,
sem miðar að því að draga úr
áhrifavaldi Sovétríkjanna í
landi þeirra, sé aðgerð í þágu
friðarins.
Þótt ekkert annað áynnist,
ætti slík viðleitni að geta sýnt
friðsömum þegnum Vesturveld-
anna, að herir og byssur séu
ekki einu vopn Atlantshafs-
bandalagsins. Hin nýja, vest-
ræna þjóðasamsteypa getur
sýnt, að takmark hennar er
friður, hversu seint eða snemma
sem styrjöld kann að koma
sem síðasta óumflýjanlega úr-
ræðið.
Atlantsliafsbandalagið:
Af hrezkurn sjónarhól.
Forustugrein úr „New Statesman and Nation“.
■DEVIN hefur hyllt Norður-
atlantshafssáttmálann sem
„eitt stærsta skrefið í áttina
til heimsfriðar, sem tekið hefur
verið síðan fyrri heimsstyrjöld-
inni lauk.“ Hann markar, sagði
hann í þingræðu „upphaf nýs
tímabils samvinnu og skilnings.“
Innblásin af þessari bjartsýni
hafa brezk blöð boðið lesend-
um sínum að fagna nýfenginni
öryggiskennd. Oss finnst þessi
staðhæfing ganga nokkuð langt
og fögnuðurinn ótímabær.
Fyrst vaknar sú spurning á
hvern hátt þessi sáttmáli breyti
ástandinu, ef við gerum ráð fyr-
ir, að Bandaríkjaþing samþykki
hann að lokinni undirskrift. Það
er erfitt að aðhyllast þá skoðun,
að sáttmálinn marki stórfellda
breytingu á stjórnarstefnu
Bandaríkjanna, eða að þau
séu nú fastar skuldbundin en
nokkru sinni fyrr til að koma
Vestur-Evrópu til varnar, inn-
an þeirra takmarka, sem stjórn-
arskrá þeirra setur. Það hefur
lengi verið augljóst, að ef Mars-
halllöndin yrðu fyrir hernaðar-