Úrval - 01.06.1949, Page 11

ATLANTSHAFSBANDALAGIÐ
9
fyrir, að við höllum okkur til
vesturs, af því að þeir vilja
binda okkur austrinu. Bæði þessi
sjónarmið eru skýr og í sam-
ræmi við þann grundvöll, sem
þau hvíla á. En svo er það þriðji
flokkurinn, allur hinn stóri hóp-
ur, sem stendur mitt á milli, og
sem af margvíslegum ástæðum
er tregur til að velja — allir
þeir sem óska að Danmörk haldi
áfram að standa á milli hinna
stríðandi aðila.
Og það er vissulega satt, valið
er kvöl, það er kvöl að þurfa að
eiga þátt í því að gera heiminn
enn „ferhyrndari“ en hann var
fyrir, það er kvöl að þurfa að
vera í fremstu víglínu, það er
kvöl að þurfa að taka við fyrir-
mælum erlendis frá um það, hve
miklum hluta að þjóðartekjum
okkar við eigum að ver ja til her-
væðingar, það er kvöl að eiga
þátt í því að breikka djúpið milli
austurs og vesturs enn meira,
að lögfesta það og gera það
kannski varanlegt.
Það er yfirleitt margt í nú-
verandi aðstæðum okkar, sem
minnt getur á kosti þá, er Birt-
ing# voru settir á sínum tíma,
* Aðalpersónan I sögu Voltaires:
Birtingur (Candide). — Þýó.
þegar hann var spurður að því,
hvort hann' vildi heldur láta
skjóta sig strax eða ganga
svipugöngin gegnum alla her-
deild sína. Hann skírskotaði
árangurslaust til þess, að menn-
irnir væru fæddir með frjálsan
vilja, og að hann vildi hvorki
láta skjóta sig né berja til óbóta.
Það stoðaði ekkert, og eftir
mikinn ótta og hik kaus hann að
ganga svipugöngin.
Einnig Danmörk hefur orðið
að velja á milli þess að ganga
svipugöngin eða verða skotir..
Einnig við höfum valið með hik
og ótta í huga. Hjá vali gáturn
við ekki komizt, því að ljóst
var, eftir að Noregur hafci
ákveðið að gerast aðili að sátt-
málanum, að við gátum ekki,
með hinni hættulegu land-
fræðilegu stöðu okkar, haldið á-
fram að vera á aleyðusvæði milli
hinna tveggja víglína, þar sem
báðir aðilar gátu skotið á okkur
að vild sinni. Skoðanir manna
um það, hvort rétt hefur verið
valið, fara auðvitað eftir því,
hvort menn kjósa heldur austrið
eða vestrið. Til eru þeir, sem
hvorugt kjósa. Það er aðstaða,
sem er jafnaðlaðandi og hún er
óraunhæf. Jafnvel fyrir Dan-