Úrval - 01.06.1949, Page 16

Einstæður, en sannur atburður.
í greipum fossins.
Frásaga úr „Reader’s Digest“,
eftir Alton Hall Blackington og Antliony Abbot.
TTVARFS Dorothy Sparks 20.
júlí 1942, mun sennilega
minnzt sem sígilds dæmis um
furðulega en sanna atburði úr
hversdagslífinu. Ung og falleg
sést hún bera við himin á ár-
bakka í öræfum New Hampshire
héraðs, og á næsta augabragði
er hún horfin, eins og fyrir dul-
arfull áhrif sjónhverfinga-
manns.
Dorothy hafði farið með hópi
kunningja upp í Gljúfragil, ekki
fjarri Intervale í New Hamp-
shire í Bandaríkjunum. Þar fell-
ur Straumá í þröngu gljúfri, og
eru í henni tveir fossar og milli
þeirra kraumandi hylur. Doro-
thy var ein af beztu sundmeyj-
um New Hampshire háskólans
og þessi hylur freistaði hennar.
Hún steypti sér til sunds í hann,
og þegar hún hafði synt þar
nægju sína, settist hún að snæð-
ingi í hópi félaga sinna.
Hópnum dvaldist þarna við
ána fram eftir degi, en þegar
komið var að bílunum og aka
skyldi heim á leið, sagði einhver:
,,Hvar er Dorothy?" Hún hafði
dregizt aftur úr á leiðinni að
bílunum. Nokkrir úr hópnum
minntust þess, að hafa séð hana
bera við himin á klettasnös við
efri fossinn.
„Dorothy, Dorothy!" kölluðu
þau, en enginn svaraði. Þau leit-
uðu í brekkunum kringum foss-
ana. Einn á fætur öðrum kaf-
aði í ána fyrir ofan og neðan
fossana. Edmund Pennypacker
steypti sér jafnvel í kraumandi
hylinn milli fossanna. Hringiða
sogaði hann samstundis til botns
þar sem vatnið streymdi í gegn-
um göng í bergstalli neðri foss-
ins. Hann sogaðist gegnum göng
in, og rétt á eftir skaut honum
upp fyrir neðan fossinn, og var
hann þá allur skrámaður og
marinn. Ef Dorothy hefði festst
þarna í göngunum, gat ekki hjá
því farið, að hann hefði orðið
var við hana. Og ekki var lík
hennar sjáanlegt á grynningun-
um fyrir neðan.
Skemmtiferðafólkið gat nú
ekki lengur gengið þess dulið,