Úrval - 01.06.1949, Síða 23

Sá sem bergir á vatni Nílar, verður
aldrei hinn sami og áður.
Bergt á vatni Nílar.
Grein úr „The Listener“,
eftir P. H. Newby.
■pG ferðaðist til Egyptalands
snemma á árinu 1941. Ég
fór auðvitað langleiðina, suður
fyrir Góðravonarhöfða, en í
Durban fórum við í land og ég
fór að leita mér að einhverju til
að lesa, einhverri bók með fróð-
leik um Arabalöndin, en fann
ekki annað en bók Kinglakes,
Eothen. Ég hafði lesið hana áð-
ur, og mér hafði fundizt hún
skemmtileg, gamansöm og
krydduð broslegum frásögnum,
en það var ekki þannig bók, sem
ég var að leita að. Aðra bók um
Mið-Austurlönd var samt ekki
að fá, og ég varð að láta mér
nægja þessa. Ég gerði mér ekki
ljóst þá, að Eothen er ein af
beztu ferðabókum, sem skrifað-
ar hafa verið, þó að hún sé orð-
in meira en hundrað ára, og að
hún er ómissandi hverjum þeim,
sem ætlar austur til landanna
fyrir botni Miðjarðarhafs. King-
lake opnar okkur innsýn í skap-
gerðareinkenni Austurlandabú-
ans — spillingu hans, harðýðgi,
göfuglyndi og kímni, og þó að
mér yrði þetta ekki ljóst fyrr
en alllöngu seinna, þá var ein
frásögn í bókinni, sem rifjaðist
upp fyrir mér aftur og aftur.
Kinglake ferðaðist til Egypta-
lands um Balkanskaga, Tyrk-
land, Sýrland og Palestínu. Síð-
asti áfanginn, frá Gaza yfir Sín-
aíeyðimörkina, var farinn á úlf-
öldum. í Gaza leigði hann sér
úlfalda og arabíska fylgdar-
menn og lestarferðin yfir eyði-
mörkina hófst. En á öðrum degi
tjáðu Arabarnir Kinglake, að
þeim hafði láðst að taka með
sér mat, og hann yrði því að
sjá þeim fyrir fæði. Þeir voru
auðvitað að skrökva. Þeir höfðu
nógan mat falinn í farangri sín-
um, og Kinglake, sem var ekki
í neinum vafa um það, sagði
þeim, að sér þætti leitt ef þeir
dæju úr hungri, en hann skyldi
minnast þeirra í bænum sínum.
Arabarnir drógu sig þá í hlé,