Úrval - 01.06.1949, Síða 35

Eitt helzta eiukenni nútíma stjórnarhátta
er það, sem almenningur
hefur gefið nafnið —
, ,Nefndafarganið6 4
Grein úr „The Listener",
eftir Anthony Ashton.
TTUGSIÐ ykkur stórt herbergi
þar sem borðum er raðað
í ferhyrning. Við borðin, um-
hverfis þenna ferhyrning, sitja
þrjátíu menn af ýmsum þjóðum.
Þeir eru samankomnir til að
jafna niður ónógu magni af
hráefni milli þjóðanna, sem
þarfnast þess. Þetta er nefnd
— sem er eitt aðaleinkenni nú-
tíma stjórnarhátta. Fyrir til-
tölulega fáum árum hefði þetta
mál verið afgreitt fyrir luktum
dyrum af nokkrum líttkunnum
starf smönnum utanríkisþjónust-
unnar, eða af verzlunarkeppi-
nautum með skeytasendingum
og millilandasímtölum. Nú er
það fengið til úrlausnar þessum
þrjátíu mönnum, sem mynda
alþjóðanefnd.
Við eina hlið ferhyrningsins,
fyrir miðju, situr formaðurinn.
Hann er þýðingarmesti maður-
inn í herberginu. Það er mest
undir honum komið, hvort
störf nefndarinnar bera árangur
eða ekki. Eftir að fundur er
settur, skýrir hann í stuttu máli
starfsreglur nefndarinnar. Með-
an hann er að því, fáum við tæki-
færi til að „kynnast" þessari
sérstöku nefnd. Því að nefnd er
ekki aðeins hópur einstaklinga.
Frá þeirri stundu er meðlimir
hennar koma saman, byrjar hún
að lifa einskonar þokukenndu,
sjálfstæðu lífi. Engar tvær
nefndir eru eins. Sumar eru sein-
látar, aðrar eru röskar. Sumar
eru djarfar, aðrar varkárar.
Sumar eru formfastar og alvar-
legar, aðrar frjálsmannlegar,
jafnvel kátar og fjörugar. Við
finnum strax, að þessi nefnd er
kaupmannsleg og dálítið hreyk-
in af sjálfri sér, jafnvel dálítið
þóttafull.
Þegar formaður hefur lokið
skýringum sínum, snýr hann sér