Úrval - 01.06.1949, Side 37

, NEFND AF ARGANIÐ'
35
ar hann, því að hann er einráð-
inn í að lofa mönnum að vera
eins leiðinlegir og þeir vilja, en
enginn má vera ósvífinn. Þetta
er mikilvægt atriði, því að mönn-
um hættir til að vera viðkvæm-
ari sem meðlimir í nefnd en sem
einstaklingar þar fyrir utan.
f nefnd verða menn sérlega til-
finninganæmir, fljótir að firt-
ast, ef þeim finnst þeir vera
lítilsvirtir, þakklátir, ef þeim er
hælt, göfugir og hugsjónaríkir,
ef skírskotað er til betri manns
þeirra, og harðir og óbilgjarn-
ir, ef þeir reiðast. Nefnd er mjög
viðkvæm fyrir áhrifum, og
skjótt að skipast hjá henni veð-
ur í lofti: fáein ógætileg orð,
og sáttfús nefndarfundur getur
á svipstundu breytzt í rifrildis-
samkomu. Þetta er ástæðan til
þess að reyndir nefndarformenn
leggja mikið kapp á að skapa
glaðlegt og hressandi andrúms-
loft á fundum sínum, með ýkju-
fullum kurteisissiðum, hrósi og
þakkaryfirlýsingum, jafnvel
þegar slíkt er óverðskuldað. I
nefnd, sem vinnur vel, heyrist
enginn segja, „hættið þessu
kjaftæði," heldur, ,,ég tel að
herra N. N. hafi lagt margt gott
til málanna, en ég er ekki frá
því, að á þessu stigi málsins sé
heppilegra að . . .“ og svo fram-
vegis.
Hve miklu tilfinningarnar
ráða í lífi nefndarinnar kemur
skýrt í Ijós á því, sem skeður
næst. Þegar allir fulltrúarnir
hafa talað, hefjast hinir raun-
verulegu samningar. Einn full-
trúinn — segjum að það sé sá
gríski — telur að land hans eigi
að fá stærri skammt. Formað-
urinn spyr, hvort nokkurt hinna
landanna sé fúst til að láta
Grikkjum eftir eitthvað af sín-
um áætlaða skammti. Enginn
gefur sig fram. Málið er rætt
fram og aftur og virðist komið
í strand. Þá heggur einn nefnd-
armanna — segjum að það sé
norski fulltrúinn — á hnútinn.
Hann talar af hlýju og samúð.
Hann segist muna þá daga
stríðsins, þegar Grikkir börðust
frækilega við Þjóðverja, ilía
vopnum búnir og gegn ofurefli.
I minningu þessarar hetjulegu
baráttu býðst hann til að láta
Grikkjum. eftir einn skipsfarm
af áætluðum skammti Noregs.
Tilboðið og ræðan hefur greini-
leg áhrif á fundinn. Tvö önnur
lönd gefa eftir lítinn hluta af
sínum skammti, og gríski full-
trúinn er ánægður.
Meðan þessar umræður fóru