Úrval - 01.06.1949, Side 40

38
ÚRVAL
ur? I fyrsta lagi verður hann
að hafa gott lag á að umgang-
ast aðra. Hann verður að bera
það með sér, að honum sé treyst-
andi. Hann verður að vera ó-
þvingaður í framkomu og geta
talað sannfærandi. Hann þarf
að vera vakandi, fljótur að
hugsa og geta horft hlutlægum
augum á fleiri en eina hlið hvers
máls. Hann þarf að vera þolin-
móður og fús til málamiðlunar,
ef þörf krefur. Allt eru þetta
kostir, sem prýða mega hvern
mann, en takið eftir, að það eru
ekki sömu eiginleikarnir, sem
einkenna athafnamanninn eða
hinn skapandi listamann.
Með nefndafyrirkomulaginu
skapast nýir starfshættir. Kost-
ir nefndarmannsins eru að sumu
leyti meðfæddir og að sumu leyti
áunnir við reynslu. Nefndar-
mannsefnið byrjar með því að
vera ritari nefndar eða meðlim-
ur einhverrar undirnefndar.
Hann lærir að tala á nefndar-
fundum. Hann sér hvernig sjón-
armiðin bylgjast fram og aftur
í nefndinni og hvernig formað-
urinn heldur á stjórnartaumun-
um. Hann kemst að raun um,
að eintal við einstaka nefndar-
menn getur haft mikil áhrif, og
lærir hvenær hann á að láta
undan og hvenær hann á að
standa fast á máli sínu. Hann
lærir mikilvægi þess að meta
tímann rétt — að oft er hægt
að fá því framgengt síðla dags,
sem ekki var viðlit að reyna að
fá í gegn að morgninum. Hann
kemst líka að raun um, að ekki
má gera umræðuefnið flókið, og
að andrúmsloft fundarins verð-
ur að vera skemmtilegt; að ó-
formlegar samræður gefast oft
vel, og að lokaðir fundir eru
heppilegri en opnir — þá er
minni hætta á að meðlimirnir
óttist almenningsálitið (eðabiðli
til þess). Hann uppgötvar, að
betra er að forðast formlega at-
kvæðagreiðslu, því að hún
sljóvgar ábyrgðartilfinningu
hinna einstöku meðlima — sem
í flestum nefndum er nógu sljó
fyrir. Hann lærir, hvernig hann
á að bregðast við hinum ýmsu
veðrabrigðum innan nefndarinn-
ar — deyfð, stögnun, ringulreið
og óþoli. Unz hann að lokum
er orðinn fulllærður og reynd-
ur nefndarmaður.
Ég byrjaði á því að lýsa störf-
um fyrirmyndarnefndar. En all-
ar nefndir starfa ekki svo vel.
Sumar starfa vissulega mjög
illa. Sannleikurinn er sá, að
nefndaskipulagið fær oft á sig