Úrval - 01.06.1949, Síða 47

WILLIAM FRÆNDI
45
ustu bændur að leita ráða hjá
honum.
Þegar ég var 14 ára, var
William frændi orðinn einn
þeirra, sem mestan svip settu á
bæinn. Ferð hans niður Norður-
götu á hverjum föstudegi í
„skrautvagninum" eins og hann
kallaði bílinn sinn, var merkis-
viðburður í lífi bæjarins. Wing
sat við stýrið og renndi bíln-
um hátignarlega upp að bank-
anum. William frændi beið þang-
að til Coffin bankastjóri kom
út í dyrnar til að bjóða hann
velkominn, svo steig hann út
úr bílnum.
„Góðan daginn, Farnsworth,“
sagði bankastjórinn. William
frændi tók ofan hatt sinn. „Ekki
kemur vætan,“ sagði banka-
stjórinn. „Þetta fer að verða
slæmt fyrir gróðurinn."
William frændi viðhafði
flókna tilburði, þegar hann
spáði um veður. Hann vætti
einn fingur og hélt honum upp
í nokkrar mínútur rneðan hann
skimaði til lofts í allar áttir,
fyrst snippandi og saug síðan
að sér loftið í löngum teygum.
Að því búnu sagði hann fram
spá sína. „Gróðrinum er óhætt,
Coffin. Það mætti segja mér,
að það yrði komin rigning ekki
á morgun heldur hinn.“ Og
venjulega rættist spá Williams
frænda.
Hinar vikulegu samræður í
skrifstofu bankastjórans voru
talsvert mikilvægar fyrir mál-
efni bæjarins. Ég var eitt sinn
viðstaddur. Verðbréf höfðu fall-
ið talsvert, orðrómur gekk um
yfirvofandi hrun og Coffin var
hræddur. Hann sagði William
frænda frá lánum, sem hann
ætlaði að kalla inn og nýjum
veðlánum, sem hann ætlaði að
neita.
„Hægan nú,“ sagði William
frændi. „Þegar ég var í Boston
í vikunni sem leið, hitti ég
nokkra kunningja, áhrifamenn,
og ég ræddi við f jármálaráðherr-
ann, sem átti leið um Boston.
Þeir voru allir á einu máli. Það
væri engin hætta á hruni. Ef
þér stöðvið öll lán nú, munuð
þér tapa peningum . . .“ Þegar
frændi hafði lokið máli sínu,
kinkaði Coffin samsinnandi
kolli. Frændi. hélt síðan ræðu-
stúf um rómverska peninga, sem
hann hefði fundið í rústum
Herculaneum og hið trausta
verðgildi gullsins.
Næsti viðkomustaður Willi-
ams frænda var lyfjabúð Hew-
letts. William frændi hafði einu