Úrval - 01.06.1949, Qupperneq 107

BETRI HELMINGUR SAMS SMALL
105-
og dró upp gríðarstórt gullúr.
Hann smellti upp lokinu á því
með einni fingurhreyfingu.
„Gerðu svo vel,“ sagði hann.
„Lestu þetta! því að ég kann
það utan að. Þarna er grafið:
„Til Sams Small, frá hinni
tryggu eiginkonu hans, Milli-
cent, á brúðkaupsdag þeirra.“
„Nei, nú blöskrar mér!“ sagði
hinn. ,,Því að hérna stendur ná-
kvæmlega það sama — sjáðu!“
Og hann dró á sama hátt upp
samskonar gullúr og smellti
upp lokinu með sömu fingur-
hreyfingunni.
,,Guð hjálpi mér,“ kveinaði
Sam. ,,Nú er ég kominn í lag-
legan bobba. Ég hlýt að hafa
gert einhverja vitleysu. Og
hérna stend ég eins og glópur
og veit ekki, hvort ég er ég eða
þú ert ég — eða ég er þú —
eða hvort við báðir erum við.“
Hann hugsaði sig um dálitla
stund.
„Nú veit ég það!“ æpti hann
upp.
„Og hvað er það?“
„Við erum báðir ég — báðir.
Það er schizophrenia. Persóna
mín hefur klofnað í tvo hluta,
alveg eins og við vorum að tala
um í kránni — ég er orðinn að
tveimur!“
„Já, svei mér þá. Að hugsa
sér!“ sagði hinn. „En — hvað
eigum við að gera?“
„Þetta er stórmerkilegur við-
burður, vinur minn,“ sagði Sam.
„Og við verðum að fara var-
lega. Ég held að við ættum að
labba inn á almenninginn og
ræða málið, áður en nokkur sér
okkur og eyðileggur allt sam-
an. Og til þess að komast hjá
ruglingi, legg ég til að ég kalli
þig Sammywell og mig sjálfaa
Sam. Með því móti getum við
haldið okkur aðgreindum í um-
ræðunum, ef þú skilur, hvað ég
á við.“
Þeir gengu inn á almenning-
inn meðan Sam skýrði frá áliti
sínu á atburðinum.
„Ef við förum varlega,“ sagði
hann, „getum við grætt stórfé
á þessu. Til dæmis læknar og
aðrir með vísindalega forvitni
— þeir borga áreiðanlega vel
fyrir að sjá náunga eins og
okkur.“
„Mér er lítið um lækna, Sam.
Hugsaðu þér, ef þeir færu nú
að skera okkur upp?“ andmælti
Sammywell.
„Ég er ekki heldur neitt
hrifinn af þeim. En við gætum
kannske útvegað okkur tjald og