Úrval - 01.06.1949, Page 109
BETRI HELMINGUR SAMS SMALL
107
verið kominn til Bradley í
fyrramálið. Þar fer ég í bank-
ann og tek út dálítið af pening-
um-------“
,,Heyrðu góði! Þú ferð von-
andi varlega í það að eyða spari-
fénu mínu,“ sagði Sammywell
kvíðinn.
„Sparifénu okkar, gamli vin-
ur. Vertu sæll!“
Og svo stóð Sammyweil emn
eftir.
,,Sam,“ kallaði hann út í
myrkrið. ,,Hvenær kemur þú
heim aftur?“
„Þegar þú sérð mig,“ svaraði
rödd Sams. „Haltu heimilisyln-
um við, Sammywell. Haltu yln-
um við!“
Sam fór með járnbrautarlest-
inni til Blackpool. Þar var svo
margt að sjá, að hann fór út
strax á morgnana og gleymdi
að fara heim í gistihúsið til að
borða. En það skipti engu máli,
því að hann gat allsstaðar feng-
ið sér eitthvað í svanginn. Og
þar sem hann var nú í fríi, án
þess að Mully væri með, var
hann ekki að súta í skilding-
inn.
Sam var óspar á að gefa
stúlkunum auga — því að enda
þótt hann væri farinn að grána
dálítið, fannst honum hann
vera ennþá mesta kvennagull.
Einn dag brosti glæsileg kona
til hans 1 hljómlistarsalnum.
Sam keypti sér göngustaf af
eintómri hrifningu. Daginn eft-
ir brosti hún líka, og þá keypti
hann sér stráhatt, sem kostaði
einn shilling og tvö pence.
Svo skall á hitabylgja og all-
ir fóru niður að ströndinni. Sam
bretti upp buxnaskálmarnar og
óð í sjónum fram á kvöld.
Þá fór hann að finna til
kuldahrolls og hélt heim í gisti-
húsið.
,,Ég held, að ég hafi kvefazt,“
sagði hann við konu veitinga-
mannsins.
„Ég skal gefa yður svolítið
grænt duft. Ég var alltaf vön
að gefa manninum mínum grænt
duft. Hann var yndislegur mað-
ur.“
„Maðurinn yðar? Hvar er
hann?“
,, — 0 — hann er dáinn.“
„Ég skal segja yður, ég hef
ekki étið neitt ofan í mig, ég
vil ekki sjá þetta græna duft
yðar. Þér hljótið að heyra, að
ég hef kvefazt."
„Þá skal ég búa til sinneps-
fótabað handa yður.“
„Ég vil ekki sjá fótabað.