Úrval - 01.06.1949, Blaðsíða 121

ANNA MARÍA OG HERTOGINN
119
skilizt, hvað verið var að ræða
um, var oftast farið að tala
um allt annað. Þannig fór
líka í þetta sinn. Þegar Jan var
ioksins tilbúinn með spurningu
sína, snerist samtalið um
hunda. Jan sagði því ekki annað
en:
„Góða nótt!“
,,Góða nótt, Jan,“ svöruðu
þeir, og Jan hypjaði sig á brott.
,,Hvað gengur nú að honum?“
sagði John Willie Braithwaite.
,,Það gengur ekkert að hon-
um,“ sagði Sam. ,,Jan er alltaf
svona.“
En Sam skjátlaðist. Það am-
aði dálítið að Jan. Það lá þann-
ig í málinu, að jafnvel stór og
sterkur maður getur orðið fyrir
skeytum Amors, og Jan var ást-
fanginn. Og það sem verra var,
stúlkan, sem Jan elskaði, átti
heima í Holdersby. Og það
allraversta var, að Holdersby
var í einni af hinum sex Rud-
lingsóknum.
Sama kvöldið, þegar Sam var
á heimleið frá kránni, sá hann
Jan koma labbandi í myrkrinu.
,,Það er svolítið, sem mig
langar til að spyrja þig um,
Sam,“ sagði hann lágt.
Jan þrammaði af stað upp
móana, og Sam, sem vissi vel,
hve lengi hann var að koma
málbeininu á hreyfingu, hélt á
eftir honum. Þegar þeir höfðu
gengið nokkra kílómetra og
gátu eygt bjarmann frá
bræðsluofninum í Bradfield,
nam Jan staðar.
,,Sam Small — þekkir þú
nokkurn mann í Yorkshire, sem
er sterkari en ég?“ spurði hann.
,,Nei, kunningi. Þú ert sá
hraustasti náungi, sem ég hef
fyrirhitt á öllum ferðum mínum
um heiminn."
,,Og ég gæti tekið þig í bónda-
beygju, ef mér sýndist, ekki
satt?“
,,Það gætir þú áreiðanlega,
Jan.“
„Já, það gæti ég! En var það
bara grín, sem þú varst að segja
í kvöld, þetta um hertogann á
Rudling — þú veizt.“
,,Æ, þetta um réttindi hans,
áttu við? Nei, Jan, það var
heilagur sannleikur sem ég
stend hér. Ég bar mig saman
við skólakennarann, til þess að
fyrirbyggja allan misskilning.“
Jan stóð kyrr í sömu sporum
og þagði. Sam fór að hugsa um,
hve orðið væri áliðið og um
Mully, sem beið að öllum lík-
indum eftir honum, tilbúin til að
taka hann í karphúsið.