Úrval - 01.06.1949, Qupperneq 124

122
ÚRVAL
Anna María roðnaði yndis-
lega.
„Yðar hágöfgi,“ sagði hún,
„það er einmitt þess vegna, sem
við höfum gerzt svo djörf að
heimsækja yður.“
„Heimsækja mig? Út af
hverjum fjandanum, ha? Ég
meina — út af hverjum fjand-
anum?“
„Jan getur útskýrt það,“
sagði hún. „Heyrðu, Jan, segðu
hertoganum frá þessum droit
de seinúr.“
Og nú skýrði Jan frá því, að
hann myndi hafa komið fyrr,
ef hann hefði vitað um þetta
ákvæði. Hertoginn hlýddi á
Jan með mikilli athygli, og Jan
sagði honum líka frá því, hvern-
ig hann hefði fengið vitneskju
um lögin.
„Og þar sem Anna María er
borin og barnfædd í hertoga-
dæmi yðar hágöfgi,“ sagði Jan
að lokum, „ákváðum við að fara
hingað. Við álitum, að það væri
.sjálfsögð kurteisi að spyrja
yður, hvernig stæði á fyrir yð-
ur. Hvernig stendur á fyrir yður
eftir viku?“
Hertoginn reis úr sæti sínu og
spígsporaði um herbergið í
margar mínútur.
„Ég verð því miður að vera
á ráðstefnu í þinginu eftir
viku,“ sagði hann.
„Það var leitt,“ muldraði
Jan, „en eftir hálfan mánuð?
Við viljum nefnilega helzt gift-
ast á laugardegi."
„Þetta er aunii f jandinn, Jan.
Það er ekki heldur hægt,“ sagði
hertoginn. „Þann dag byrja
rjúpnaveiðarnar og ég verð að
fara til Skotlands."
„Menn skjóta þó ekki rjúp-
ur á sumrin?“ sagði Jan.
„Nei, hvaða vitleysa. Ég mis-
mælti mig. Ég átti við, að veð-
reiðarnar hefjast þá.“
„Nú, já,“ andvarpaði Jan.
„En það er kannske bezt, að
þér komið sjálfur með uppá-
stungu. Hvaða kvöld haldið þér
að þér hafið frí næst?“
Hertoginn klóraði sér í höfð-
inu.
„Mér þykir það leitt, Jan ■—-
en ég hef því miður engan tíma
næstu mánuði."
„Næstu mánuði! Jæja, ef við
verðum að bíða, þá verðum við
að bíða. En getið þér þá ekki
sagt okkur, hvaða kvöld gæti
komið til greina?“
„Heyrðu mig, Jan, — mér
finnst alveg ófært, að þú skulir
verða að bíða svona mín vegna.“
„Já, en það er ekki hægt að