Úrval - 01.04.1952, Blaðsíða 11

HEIMILISLAUS I FORELDRAHÚSUM ?
9
Sérhver unglingur þráir að
hafa sitt eigið smáherbergi, ef
til vill í félagi við systkini, þar
sem hann ræður sér sjálfur
meira en annarsstaðar í íbúðinni.
Gera foreldrar það sem þeir geta
til að uppfylla þessa þörf ? Sum-
staðar væri sjálfsagt hægt að
gera meira með góðum vilja,
en víða er því miður svo þröngt,
að engin tök eru á slíku. En
þá lágmarkskröfu er þó allténd
hægt að uppfylia, að ungling-
urinn fái sína eigin hirzlu, sem
hann getur læst, og þar sem
hann geymir muni sína. Stúlka,
sem ég talaði við, sagði mér að
það væri þröngt heima hjá sér.
Fjögur börn og foreidrar í tveim
herbergjum og eldhúsi. En hún
hefur skrifborðsskúffu, sem hún
getur læst. og þar geymir hún
muni sína. Það eru svo sem ekki
merkilegir munir, en þó finnst
henni ómetanlegt að hafa skúff-
una: það er staður sem hún ein
ræður yfir, og þar getur hún
gengið að öllu sínu vísu.
Enn eitt vandamálið í sambúð
foreldra og bama eru heimsólm-
ir kunningja barnanna. Stöku
sinnum hittir maður undarlega
manneskju, sem með ástríki og
umburðarlyndi sigrast á næst-
um óyfirstíganlegum erfiðleik-
um í því sambandi. Ég minnist
móðurinnar, sem tók til máls
á umræðufundi, hneyksluð á því
hve heimiiin em oft lokuð ung-
lingumun. ,,Við höfðum aðeins
tvö herbergi og eldhús meðan
börnin voru ung, sjö talsins. En
auðvitað fengu börnin að dansa
heima næstum á hverju laugar-
dagskvöldi. Hvar áttu þau ann-
ars að dansa ? Okkur þótti vænt
um að þau undu sér vel heima.“
En ef heimilið er of lítið til
að rúma allt heimih'sfólkið í einu
— hví geta foreldramir þá ekki
stöku sinnum farið að heiman
og eftirlátið heimilið börnunum
og félögum þeirra ? Er það f jar-
stæða, að börnin kaupi stundum
bíómiða handa foreldrunum
þeirn til upplyftingar — gegn
því að fá að ráða húsum á með-
an?
Jonni er 19 ára og vinnur á
verkstæði. Hann er einkabam
og býr hjá foreldmm sínurn í
einu herbergi og eldhúsi og borð-
stofukytru. Faðirinn er láglaun-
aður starfsmaður hins opinbera
og móðirin vinnur í búð. Jonni
sefur í borðstofukytrunni, en
þar inni eru borð og stólar,
svefnsófi, bókahilla og útvarp.
Kvöldið sem ég kom í heim-
sókn, var móðirin að gera við
buxur af Jonna, faðirinn var
háttaður en Jonni var úti. Það
er hann oft, því að flest kvöld
fer hann á æskulýðsheimilið til
að stytta sér stundir. En kvöld-
in eru löng og oft kemur hann
heim með féíaga sína. ,,Börn-
unum á auðvitað að vera frjálst
að koma heim með kunningja
sína engu síður en okkur fuíl-
orðna fólkinu," segir móðirin.
,,Það er þeirra heimili engu síð-
ur en okkar. Við búum að vísu
þröngt eins og fleiri, en það