Úrval - 01.04.1952, Síða 30

28
ÍTRVAL
ið samband við Palestínu. Það
eru ra,unverulega áttatíu ár síð-
an fullljóst varð, að frásögn
biblíunnar um syndaflóðið er
komin frá babýloníumönnum.
Árið 1872 fannst áletruð tafla
með hinu ævaforna babýlonska
söguljóði rnn hetjuna Gílgames,
og leynir sér ekki skyldleiki
þess við frásögn biblíunnar af
syndaflóðinu. I ljóðinu segir
frá því að Gílgames leitar ó-
dauðleikans og kemur loks á
flakki sínu til forföður síns
Um-napistím, sem hefur losnað
úr viðjum aldurs og dauða og
lifir við „mynni fljótanna“.
Iiann segir Gílgames frá því
hvernig hann hafi aflað sér ó-
dauðleikans. Eitt sinn höfðu
guðirnir ákveðið að eyðileggja
borgina Sjúrippak með flóði,
en guðinn Ea vildi bjarga ljúf-
lingi sínum Úm-napistím og blés
honum í brjóst þeirri hugsun,
að byggja sér stórt skip og
þétta það með biki. Með dag-
legum fórnum til guðanna tókst
honum að leiða athygli þeirra
frá byggingu skipsins og ljúka
henni án vitundar þeirra. Síð-
an tók hann um borð með sér
fjölskyldu sína og vandamenn,
marga handverskmenn, margs-
kyns frætegundir, mikinn f jölda
dýra og allar eigur sínar í gulli
og silfri. Svo kemur óskaplegt
þrumuregn, sem drekkir öllum
mönnum á jörðinni og knýr
jafnvel guðina til að leita hæl-
is í hæsta himni. En skip Úm-
napistíms flýtur og strandar að
lokum á fjallstindi langt í
norðri. Úm-napistím sendir út
dúfu, en hún finnur hvergi
hvílustað fæti sínum og kemur
aftur. Þá sendir hún út svölu,
og hún kemur einnig jafnnær.
Loks sendir hann út hrafn, sem
sér að landið er risið úr vatn-
inu og finnur svo mikið af
hræjum að kroppa, að hann
kemur ekki aftur. Úm-napistím
stígur þá af skipinu með allt
fylgdarlið sitt og fórnar stórri
fórn; guðirnir dragast að ilm-
inum og safnast eins og flugur
kringum Úm-napistím. Ea tekst
að fá guðina til að samþykkja
þá ákvörðun að framkalla
aldrei framar slíkt flóð, og líf-
ið byrjar að nýju.
Líkingin með Gílgameskviðu
og frásögn biblíunnar af nóa-
flóði er svo augljós, að hún get-
ur ekki verið tilviljun. Og á
því getur ekki leikið neinn vafi,
að það eru gyðingar sem feng-
ið hafa goðsögnina frá babý-
loníumönnum, því að á hinu
flata láglendi Mesópótamíu,
einkum suður við persneska
flóann, hafa flóð verið tíð, og
í þessu landi milli fljótanna
miklu kunnu menn frá ævafornu
fari að byggja skip. Þótt slík
flóð hafi að sjálfsögðu verið
staðbundin, hefur ímyndunar-
afl fólksins getað miklað þau
fyrir sér og síðar meir skapað
goðsögnina.
Við uppgröft borgarinnar Úr
sunnarlega í ríki babýloníu-
manna fann fornleifafræðing-