Úrval - 01.06.1956, Qupperneq 27

HIN NÝJU TAUGA- OG GEÐSJÚKDÓMALYF
25
Reynsla mín af covatin kemur
heim við reynslu dr. Arnolds.
Tölulegar upplýsingar hef ég
því miður ekki, en ég hef hitt
æðimarga sjúklinga, sem leitað
höfðu til mín vegna þess að þeir
voru kvíðafullir, eirðarlausir og
vanstilltir, og sem hafa trúað
mér fyrir því, að þeir hefðu í
rauninni verið búnir að gefa upp
alla von um að geta lifað bæri-
legu lífi. Þessum sjúklingum
finnst nú, að þeir geti ekki með
nokkru móti verið án covatins.
1 þessu er á hinn bóginn nokkur
vandi fólginn, því að þess ber
að minnast, að sjálfur sjúkdóm-
urinn hefur ekki verið læknaður,
heldur hefur aðeins verið dregið
úr sjúkdómseinkennunum. Ef til
vill eru þessir sjúklingar, fyrir
áhrif lyfsins, móttækilegri fyrir
eiginlegar geðlækningar, og ef
til vill verður síðar tími til og
tök á að beita þeim, en úr því
getur framtíðin ein skorið.
Að lokum er svo suavitil, sem
einnig er danskt lyf, framleitt
hjá Medicinalco, og hefur verið
reynt á dönskum sjúkrahúsum.
Eins og covatin hefur það lítil
áhrif á alvarlega brjálsemi, en
reynist vel við minniháttar geð-
veilum af ýmsu tagi, einkum
þunglyndi og kvíða eða hræðslu.
Áhrif þess eru talin fólgin í
því, að lyfið girðir á einhvem
hátt fyrir, að ytri áhrif orki
jafnsterkt á hinn sjúka og áður,
í stómm skömmtum svo mjög,
að nálgast algera einangrun,
þannig að áhrifin komast alls
ekki inn, eða valda að minnsta
kosti ekki þeirri vanlíðan, sem
þau ollu áður.
I læknisstarfi mínu hef ég
haft mikla ánægju af þessu lyfi,
og get ég sem dæmi nefnt leigu-
bílstjóra, sem leitaði til mín
vegna hræðslutilfinningar, sem
ásótti hann við akstur. Hræðsl-
an tók að gera vart við sig
eftir dauðaslys, sem sjúkling-
urinn hafði verið viðriðinn, en
þó ekki átt neina sök á. Hann
var órólegur og kvíðinn við stýr.
ið og dagana áður en hann kom
til mín, hafði hann ekki getað
stundað akstur. Hann hafði
fengið hjartslátt og köfnunar-
tilfinningu, og kvíði, jafnvel
dauðahræðsla sótti á hann. Með
suavitilgjöf og skynsamlegum
fortölum tókst fljótlega að gera
þennan mann, sem annars var
að eðlisfari rólyndur og gæddur
jafnaðargeði, vinnufæran að
nýju, og var í rauninni furðu-
legt hve fljótt hræðslueinkennin
hurfu.
Augljóst er af þvi sem sagt
hefur verið hér að framan, að
ekki er auðvelt að vita hvaða
lyf nota beri í hverju einstöku
tilfelli. Við vitum enn svo lítið
um þessi nýju lyf, að ég get
vel ímyndað mér, að eftir eitt
ár muni ummæli mín um þau
verða öll önnur en nú.
Lyfjagjöf við geðsjúkdómum
hefur í sumum tilfellum borið
slíkan árangur, að líkja má við
kraftaverk. Og heilbrigð skyn-
semi spyr, hvort hér geti verið