Læknaneminn - 01.12.1966, Blaðsíða 10

10
LÆKNANEMINN
Sverrir Bergmann, læknir:
Á ég að gæta bréður míns?
Um neyðar- og slysabjónustu í Reykjavík.
Tilefni þeirra sundurlausu þanka, sem hér fara á eftir, er kynni
mín af slysa- og neyðarþjónustu í Reykjavík. Ég tel mig engan móðga,
þótt ég ætli fullvíst, að fáir, ef nokkrir, þekki betur til þessa þáttar
læknisþjónustunnar í borginni en einmitt við læknar Slysavarðstofunn-
ar í Reykjavík. Ber þar margt til, eins og fram mun koma. Þessi hluti
læknisstarfseminnar í höfuðborginni hefur að mínu áliti verið van-
ræktur að alltof miklu leyti og það raunar svo, að hrein hneisa er
og ábyrgðarleysi. Hins vegar er það, að þetta mætti færa í viðunandi
og jafnvel allgott horf, en til þess þarf nokkra vinnu og aukið skipu-
lag, en þó viljann umfram allt.
Þessu litla greinarkorni er ætlað að vekja athygli á nokkrum
staðreyndum þessara mála og hversu af mætti sníða stærstu og háska-
legustu vankantana, en auðvitað þarf meira til að menn vakni og viti
meira en þeir vilja vita. Kannski opnar þó einhver annað augað og
má svo sem segja, að margur hafi haft minni árangur af erfiði sínu.
#
Slysa- og neyðarþjónustan í höfuðborginni er á yfirborðinu næsta
einföld í sniðum. Slysavarðstofa er opin allar stundir árið um kring
til móttöku á slösuðu fólki. Leita þangað um 100 manns daglega til
jafnaðar með meiri og minni áverka. Veikist fólk hins vegar skyndi-
lega og alvarlega einhvers staðar í borginni, er um það að ræða að ná
til heimilislæknis síns eða kalla til s. n. neyðarvakt, sem sögð er vera
til taks allan sólarhringinn. Svo vel sem þetta lítur út, úir þó og grúir
af „dauðum punktum" í þessari þjónustu, öllum læknum borgarinnar
til skammar, og æpir á ábyrgð þeirra sem lækna. Hér reynist sem
víðar ekki allt gull, sem glóir.
#
Margt er það, sem háir starfsemi Slysavarðstofunnar. Hún hefur
nú um 11 ára skeið verið í ,,bráðabirgða“-húsnæði, frá upphafi ófull-
nægjandi til þess starfs, sem þó er af þessari stofnun krafizt. Hér eru
tvær tiltölulega þröngar aðgerðarstofur, röntgenkompa og þrjú sjúkra-
rúm. Læknar og annað starfsfólk stofnunarinnar hafa sýnt mikla þol-
inmæði og reynt að lifa í sátt við umhverfi sitt og búið svo um sig
í þröngum og óhentugum húsakynnum, að tekizt hefur að anna 36500
afgreiðslum árlega á næsta ólíkustu áverkum, án alvarlegri skakka-