Læknaneminn - 01.12.1966, Blaðsíða 36

36
LÆKNANEMINN
fyrir þessa starfsemi, og hefur fé-
lagið nú ráðist í byggingn nýs
húss. Lóð hefur verið fengin við
Háaleitisbraut í Reykjavík, teikn-
ingar gerðar og verkið er að hef j-
ast. Húsið er ekki stórt, en vel fyr-
ir öllu séð og kemur væntanlega að
góðum notum. Þarna verður ein-
göngu rekin siúkrabiálfun fyrir
„ambulanta". Styrktarfélagið hef-
ur einkum séð um biálfun barna,
t. d. beirra, sem hafa meðfæddar
smstiskar lamanir fcerebral
palsv), og mun svo verða í fram-
tíðinni. Félacrið hefur einnig rek-
ið föndurstofu fvrir bessi og önn-
ur Viörn og mun halda því áfram.
Á Revkiabmdi hefur verið rek-
in æ-Finmdpild í tæn 4 ár, og hef-
ur hún eingöngu annað þeim, sem
vistaðir eru á staðnum. Hún hef-
ur revnzt merk viðbót við þá
starfsemi. sem fyrir var rekin á
Revkialundi.
T nvia Rorvnrsnítalanum í Foss-
vogi er gert ráð fyrir æfingadeild,
en bnsnæði, sem henni hefur verið
æt.lað, er smátt í sniðum. Hún
mun vart anna öðrum en inni-
liggiandi siúklinmim bar og e. t.
v. beim ,,ambulöntum“, sem til-
hevra slvsavarðstofunni.
Fvergi veit ég dæmi bess, að
siúklingum séu markvisst kenndar
siálfsbiargir hér á siúkrahúsum.
Vonlaust er að ætla ofhlöðnu
hiúkrunarfólki slíka kennslu. Von-
ir standa til, að með æfingadeild
Landsspítalans verðiúrbessubætt.
Hvað viðkemur sálfræðilegum
prófunum. bá eru þær í dag næsta
tilviliunarkenndar. Reykialundur
hefur notið biónustu sálfræðings
(Gvlfa Ásmundssonar) hin sxðari
ár, og er bað í framfaraátt. Geð-
verndardeild á Heilsuverndarstöð
Revkiavíkur hefur sinnt slíkum
prófunum á börnum, þegar um
þær hefur verið beðið.
Vinnuþjálfun af ýmsu tagi hef-
ur í rúma tvo áratugi, verið aðal-
markmið Vinnuheimilisins að
Reykjalundi, og er svo enn. Þetta
er eini staðurinn hérlendis, þar
sem kostur er á að þjálfa fólk í
vinnuþoli og vinnuástundun og
gera það í mörgum tilvikum fram-
bærilegra á almennum vinnumark-
aði vegna leikni, sem það hlýtur
þar í ýmsum vinnubrögðum. I
nokkrum tilfellum má segja, að
umskólun fari þar fram líka, en
að öðru levti er ekki hægt að segja,
að hérlendis sé fyrir hendi aðstaða
til að umskóla öryrkja, utan þess-
sem slíkt getur fallið inn í al-
mennt skólakerfi landsins. Reglu-
legar hæfnisprófanir fara hvergi
fram hérlendis, en það hefur lengi
verið til umræðu að koma slíku
af stað á Reykjalundi, þótt enn
hafi ekki orðið af því vegna skorts
á starfsfólki, húsnæði og fé.
Ekki er úr vegi að vekja athvgli
læknastúdenta á því, að Reykja-
lundur, sú stofnun, sem mest hef-
ur unnið að endurbiálfun hérlend-
is til þessa, er hvorki rekin af
ríki eða bæ, heldur af SlBS. Það
voru berklasjúklingar, sem
byggðu upp staðinn, hófu rekstur
hans og reka hann enn. Uppruna-
lega markmiðið var vinnuþiálfun
fyrir berklaveika, og voru fram-
sýnir forvígismenn SÍBS talsvert
á undan samtíð sinni á þeim vett-
vangi. Með breyttum viðhorfum
hefur sama framsýnin ráðið bví,
að staðurinn staðnar ekki, heldur
tekur við nvium verkefnum.
Hvað viðkemur möguleikum á
félagslegri aðstoð, þá er hún enn
af skornum skammti og auk þess
miög dreifð. Er of langt mál að
rekia það hér. Tryggingastofnun
ríkisins hefur ýmsa fjárhagslega
aðstoð á sínum vegum. Bæjar- og
hreppsfélög hafa vissar skyldur í