Læknaneminn - 01.12.1966, Blaðsíða 15

LÆKNANEMINN
15
lækni til að skera úr, hvort viðkomandi sé látinn, væri svo sem ekkert
við því að segja, en svo er ekki. Hér skal hinn látni dúsa oft æði lengi
og rannsóknarlögregla og annað tilheyrandi hafa sinn aðgang. Þótt
ekki væri nema vegna rúmleysis, nær þetta ekki nokkurri átt, enda
verður oftast að teppa um ófyrirsjáanlegan tíma sjúkrastofur vegna
þessa og gæti slíkt orðið æði bagalegt. Heilbrigðisstjórn borgarinnar
hlýtur að gera sér ljóst, að þetta er óskammfeilni og gæti fyrir löngu
verið búin að fá sér lítinn skúr sem líkgeymslu og er það einfaldasta
lausnin. Annars mun nú vera að færast í tízku hér, að líkhús séu
við sjúkrahúsin og er það nokkur framför, því alltaf má reikna með,
að einhver deyi þar, þótt ekki nái til fyrstu sex klukkustundanna. Sá,
sem er svo heppinn að deyja innan 6 stunda á vissum sjúkrahúsum,
deyr hvergi, og er því sennilega lifandi, þrátt fyrir allt.
4) Maðurinn er duttlungafull vera. Það höfum við reynt hér á
Slysavarðstofunni, að menn fá oftar tannpínu en á eftirmiðdögum
jóla og nýárs. Fólk með tannpínu er hér tíðir gestir. Einnig leitar
hingað slangur af fólki, sem hefur óstöðvandi blæðingar eftir tann-
drátt. Oft hefur það talað við tannlækni þann, er tennurnar dró, en
blæðingin kemur honum yfirleitt ekki við eftir lokunartíma, heldur
skal hún til Slysavarðstofunnar. Þetta á að leysa með því, að tann-
læknar hafi vaktir eins og aðrir læknar. Þeir auglýsa með miklum
bægslagangi, sem sérstök elskulegheit, að þeir hafi vakt á jólum og
nýári, en það er ekki nóg. Það er blátt áfram furðulegt og ber vott
um átakanlegt hugsunar- og andvaraleysi, þegar fyrrverandi formaður
L.R. segir frá því í ársskýrslu sinni, sem sjálfsögðum hlut, að stjórn
Tannlæknafélagsins geti ekki skuldbundið félagsmenn sína til þess að
taka vaktir. Ég hefði haldið, að læknar hefðu skyldur gagnvart sjúkl-
ingum sínum, m.a. þá, að sj. geti náð til læknis, hvenær sem er. Þar
sem tannlækningar eru hér í Reykjavík eingöngu í höndum tannlækna,
eins og vera ber, eiga þeir einnig að annast þá þjónustu allan sólar-
hringinn. Að vísa frá sér complicationum eigin verka vegna þess, hve
orðið er framorðið, þarf ekki að tala um. Ég er viss um, að tannlæknar
gætu komið vöktum sínum svo fyrir, að ekki sköðuðust þeir fjárhags-
lega. Ég vil ekki trúa því að óreyndu, að tannlæknar hafi ekki það
siðferði til að bera, er þarf til að gegna skyldum við sjúklinga sína.
Ef svo er hinsvegar, verður auðvitað að afskrifa vaktþjónustu þeirra,
en þá er kannske athugandi að breyta starfsheiti þeirra einnig.
5) Slysavarðstofa Reykjavíkur verður að sinna nær öllum Hafn-
firðingum og íbúum Garðahrepps. Þetta hefur að vonum talsvert aukna
vinnu í för með sér og er fullkomlega óþarft. I Hafnarfirði eru tvö
sjúkrahús og nægilega margir læknar til þess að geta annað slysum.
Sjálfsagt er að veita hjálp, er stórslys ber að höndum, en annars
ættu læknar þessa sjálfstæða bæjarfélags að sjá sóma sinn og annast
slysin þar suður frá sjálfir. Það er margfaldur kostnaður fyrir sjúkl-
ingana úr Hafnarfirði að ganga hingað til eftirlits, en auk þess er
þetta aukinn kostnaður fyrir Reykjavíkurborg og er mér ekki kunnugt
um, að Hafnarfjarðarbær hafi gert neina sérsamninga. En sér í lagi
er þetta skammarlegt fyrir lækna Hafnarfjarðar. Ungbörn, sem detta
fram úr rúmi um miðja nótt og fá infraction radii, eru send til Reykja-