Læknaneminn - 01.06.1975, Blaðsíða 18

Með Siövum
Anna Björg Haildórsdóttir, lœknanemi
í júlímánuði 1974 leitaði undirrituð á suðrænar
slóðir Balkanskaga og hugðist kynna sér læknanám
og lækningar í Belgrad, höfuðborg Júgóslavíu, njóta
sólríks sumars og gaumgæfa líf og læknisfræði í
sósíalísku ríki. Var í mér talsverður ævintýrahugur,
er flugvélin renndi sér niður á flugvöllinn utan við
Belgrad. Gekk stórslysalaust að komast á skrifstofu
stúdentasamlakanna, en þar tók við tveggja tíma
bið. Var úr mér mesti ævintýrahugurinn, er ég þótt-
ist sjá fram á næturdvöl í mannlausum kjallara opin-
berrar byggingar. Júgóslavar taka tímasetningar og
stefnumót ekki mjög hátíðlega. En bíði maður nógu
lengi, sýna þeir sig á endanum, og þannig var það
einnig í þetta sinn. Var síðan lagt af stað til fæðing-
ar- og kventsjúkdómadeildar þeirrar, sem mér hafði
verið úthlutað í stað skurðdeildar, sem ég sótti um.
Umrædd deild er reyndar sérstakt sjúkrahús í 7
hæða gömlu húsi rétt við hjarta borgarinnar. Eftir
japl og jaml og fuður var mér vísað þar til sængur
á eins manns sjúkrastofu á sjöundu og efstu hæð og
tilkynnt, að vaktlæknirinn kærni eftir smástund,
tæki mig með í mat og sýndi mér spítalann. Þá var
klukkan sjö að kveldi. Síðan kvöddu þessir ágælu
enskumælandi stúdentar, og ég fór að litast um í
vistarveru minni. í henni var eitt rúm, eitt náttborð
og einn stóll. Tveir gluggar voru á herberginu og
einar dyr, sem ekki var hægt að læsa að innan. A
rúminu var hvorki teppi né sæng, heldur aðeins eitt
þunnt lak til yfirbreiðslu. Eg settist niður og hóf bið
mína eftir lækninum. Ég beið og beið. Tilraunir
mínar til tjáskipta við starfsfólk allt voru árangurs-
lausar. Loks gaf ég upp alla von og tók að búa mig
lil sængur. Sturtuklefi var við hliðina á herbergi
mínu. Klósettið var þar við hliðina, og notuðu það
allir sjúlingarnir á ganginum auk mín. Þar var eitt
klósett og einn vaskur. Þar var hins vegar hvorki
klósettpappír, sápa, handklæði, þurrkur né spegill.
Hins vegar voru blóðug dömubindi í hrúgum yfir
allt herbergið, og var þar fremur daunillt eftir sól-
heitan dag. Á veggjunum skriðu stór og feit, svört
skordýr, virtust bjölluættar, en tegundina kann ég
ekki að nefna.
Undirrituð lagðist matarlaus til svefns rétt á eftir
hinurn sjúklingunum, breiddi jakkann yfir sig, bölv-
aði öllum kommúnisma í sand og ösku og langaði
innilega heim.
Næsta morgun var byrjað að ryðjast inn til mín
um 5-leytið, og fram til klukkan sjö lögðu u. þ. b. 10
leyfa okkur að benda á, að dreifing og næmi klasa-
sýkla á sjúkradeildum verða ekki könnuð svo að
vel sé, nema með betur skipulögðum sýnatökum en
hér hafa yfirleitt tíðkast.
HEIMILDIR:
1. Williams R.E.O., Blowers R., Garrod L.P., Shooter R.A.
Hospital Infection, Loyd-Luke 2. útg. 1966.
2. Garrod, Lambert, O’Grady: Antibiotic and Chemotherapy,
Churchill Livingstone, 4. útg. 1973.
3. Davies R.R., Noble W.C.: Dispersal of staphylococci on
desquamated skin. Lancet 1, 1111, 1963.
4. Eykyn P. & S. Bacterial Endocarditis following Cardiac
Surgery. Current Antibiotic Therapy, Editors A.M. Geddes,
J.D. Williams, Churchill Livingstone, 1973, bls. 113.
5. Barber, M. & Rozwadowska-Dowzenko, M. Infection by
penicillin resistant staphylococci. Lancet 2, 641, 1948.
6. Stokes, J., Bradley J., Thompson R.E.N. Hitc.hcock N.,
Parker M., & Walker J., Hospital staphylococci in three
London teaching Hospitals. Lancet 1, 84, 1972.
7. Bell S.M., Sydney M.B.: Oral Penicillins in the treatment
of Chronic Stahylococcal osteomyelitis. Lancet 1563, 1968.
16
LÆKNANEMINN