Læknaneminn - 01.04.1990, Blaðsíða 41

Tafla 1: Fjöldi blóðkorna og styrkur ýmissa efna í eðlilegum mænuvökva frá lendhrygg
Blóðkorn 0 rauð <3000 hvít (einkjarna)/ml (<3/pl, <3/mm3)
Heildarprótein 0.32 ± 0.20 g/1
Albúmín 0.176 ± 0.10 g/1
IgG 0.025 ± 0.02 g/I
Glúkósi 2.8-4.4 mmol/1
Natríum 129-147 meq/1
Kalíum 2.6-3.1 meq/1
Klóríð 115-130 meq/1
Kalsíum 2.3-3.2 meq/1
Magnesíum 2.14-2.34 meq/1
Samsetning mænuvökvans (Tafla 1)
Mænuvökvasýnis er venjulega aflað með ástungu á
lendhrygg, en stöku sinnum með ástungu ofar í
kerfinu, þ.e. með hítar- (cisternal) eða heilaholsástungu
eða ástungu á hálshrygg. Efnasamsetning mænu-
vökvasýnis ræðst að nokkru leyti af því hvar sýnið er
tekið. Hér verður aðeins fjallað um mænuvökvagildi
sem fengin eru með rannsókn á mænuvökva frá
lendhrygg.
Eðlilegur mænuvökvi er tær og litlaus. Helsti
munurinn á efnasamsetningu blóðvatns og mænu-
vökva er mun lægri styrkur próteina í mænuvökv-
anum, en jafnframt er styrkur glúkósa, K+, HC03- og
Ca++ nokkru lægri og styrkur Mg++ og Cl- nokkru
hærri í mænuvökvanum. Styrkur Na+ er nokkurn
vegin jafn í mænuvökva og blóðvatni.
I dýratilraunum hafa breytingar á styrk Na+ í
mænuvökva leitt til samsvarandi styrkbreytinga í
blóðvatni, en styrk K+, Ca++ og Mg++ í mænuvökva
er haldið innan þröngra marka, þrátt fyrir verulegar
sveiflur í styrk efnanna í blóðvatni.
Heimildir
1. Fishman R.. Cerebrospinal fluid in diseases of
the nervous system, bls. 1-43. W.B. Saunders Co.,
Philadelphia, 1980.
2. WalshK. Neuropsychology-Aclinicalapproach,
bls. 1-15. Churchill Livingstone, Edinburgh. 1987.
3. KjeldsbergC.R., Knight J.A. Body fluids, bls. I-
27. American Society ofClinical Pathologists, Chicago,
1982.
4. ThorlaciusS., Aarli J.A. Thecerebrospinal l'luid
in myasthenia gravis. Acta Neurol Scand 1985; 72:
432-6.
LÆKNANEMINN 1 1990 43. árg.
39