Læknaneminn - 01.04.1990, Qupperneq 56

þannig mætti lengi telja. Hinsvegar voru
kransæðasjúkdómar miklu sjaldgæfari en síðar varð.
svo sem kunnugt er.
Ég hef skoðað sjúkraskýrslur frá
lyflækningadeild Landspítalans á áratugnum 1930 -
1940, til að leita að kransæðasjúkdómatilfellum og
fyrsta tilfellið virðist hafa komið 1938. Níels Dungal
hóf krufningar á Landspítalanum þegar árið 1931 og
eru til allt frá þeim tíma miklar og góðar upplýsingar.
Það er ljóst að hefði tíðni kransæðasjúkdóms verið
umtalsverð á þessum árum hefði það ekki leynt sér.
Árið 1954 fór ég út til Boston til sérnáms í
hjartalækningum. Þar var ég á annað ár, en hélt síðan
áfram að auka menntun mína í hjartalækningum smám
saman með námi í styttri tíma bæði í Bandaríkjunum,
Bretlandi og á Norðurlöndunum.
Um uppruna minn og uppvöxt má svara að ég
er fæddur í Eyjafirði, á Rauðavík, en móðir mín fluttist
skömmu síðar með mig að Kálfskinni, en þar bjó þá
bróðir hennar.
Móðir mín, Þórey Einarsdóttir, starfaði um
tíma við sjúkrahúsið á Akureyri og kynntist þar föður
mínum Snorra Halldórssyni, sem þar var þá
aðstoðarlæknir. Þegar ég var 5 ára fluttumst við
mæðginin suður á land, þegar faðir minn hafði fengið
Síðulæknishérað, eftir framhaldsnám í Danmörku og
Noregi. Breiðabólstaður á Síðu var þá læknissetrið.
Ég undi mér vel í sveitinni, einkum kringum
vinnufólkið og bústörfin, en faðir minn bjó dágóðu
búi og hélt margt vinnuhjúa. Tolldi ég illa innivið
yfir bókunum eftir að farið var að reyna að kenna mér
heima eftir fermingu, svo að það varð úr að faðir
minn sendi mig til nánts í Menntaskólann á Akureyri.
Mun þar hafa ráðið nokkru að hann hafði sjálfur
verið í gamla gagnfræðaskólanum á Akureyri.
Menntaskólaárin á heimavistinni gömlu voru
ánægjuleg og eftirminnileg.
Ánægja mín af bústörfum sést meðal annars á
því að veturinn eftir stúdentspróf var ég vetrarmaður
hjá föður mínum, og öll árin í læknadeild var ég þar í
kaupavinnu á sumrin.
Þegar kom að því að ég færi í háskóla var ég
fyrst að hugsa um að fara í verkfræði í
Kaupmannahöfn, en varð að hætta við það vegna
stríðsins. Á þessum árum stundaði ég töluvert
íþróttir, einkum spretthlup og keppti m.a. í
fimmtarþraut. Gott líkamsþrek kom sér vel þegar ég
settist í Háskólann og þurfti að sitja yfir bókum
langtímum saman og minni tími gafst til hreyfingar
en ég óskaði.
Oft má snemma sjá merki sterkra
persónueinkenna. Mér hefur þótt gaman af því, sem
ég mun hafa sagt við fólkið á Kálfskinni 5 ára gamall,
einhverju sinni þegar rætt var um jarðaför, en ég
spurði hver ætti að jarða þann, sent deyr síðastur.
Mér finnst að þetta sýni áberandi þátt í eðli mínu,
logik eða rökhyggju og forvitni, en jafnframt má lesa
úr þessu vissa undirgefni við “kerfið”.
Varðandi mína persónulegu hagi, sem þú
spyrð um, þá vil ég gjarnan taka fram að ég kynntist
konu minni, Karólínu K. Jónsdóttur, þegar ég var í
læknadeildinni og hún í hjúkrunarnámi. Við höfum
haldið saman alla tíð síðan og eigum 2 kjörbörn og 4
barnabörn. Hún hefur fylgt mér á ölum mtnum
námsferðum erlendis. Þann tíma sent ég var við
framhaldsnám við Massachusetts General Hospital í
Boston vann hún þar sem hjúkrunarkona og gat sér
sérstaklega gott orð fyrir færni í starfi. Yfirmaður alls
spítalans, Dr. Walter Bauer, sem Karólína hjúkraði í
veikindum hans fann hvöt hjá sér til að taka fram að
hún væri enginn eftirbátur færustu hjúkrunarkvenna
spítalans. Því tek ég þetta fram að mér fannst það
staðfesta þá skoðun mína að Hjúkrunarskóli íslands
væri traustur og vandaður skóli, sem stæði fyrir sínu
hvar sem væri. Karólína vann á yngri árum á hinum
ýmsu deildum Landspítalans og síðar með mér á
lækningastofu minni.
Þú spyrð um áhugamál mín. Þau eru
margvísleg: lestur góðra bóka, músík, skák og bílar!
Sum áhugamál mín held ég að beri merki um
rökhyggju eins og þú ýjaðir að, t.d. hef ég haft áhuga
á fræðum tengdum heimspeki og eðlisfræði.
Heimsfræði, eða hugmyndir um tilurð heimsins og
eiginleika alheimsins hafa vakið áhuga minn, fremur
en stjörnufræði okkar eigin sólkerfis. Ég hef lengi
lesið all nokkuð um þetta efni, síðast bók Stephen W.
Hawking þegar hún kom út. Þegar ég hugleiði hvaðan
orkan var komin í “stórahvell" þá fer hrollur um mig.
Ráð til læknanema að lokum? Nú vandast
málið. Bestu ráðleggingar held ég að komi fyrst og
fremst úr föðurhúsum, kannski frá öfum og ömmum.
Ég held að þau ráð dugi best. Hvernig væri að rifja
þau upp og taka sér taki.
Það sem mér hefur reynst farsælast, að ég tel,
í leik og starfi er að koma til dyranna eins og maður er
klæddur.
54
LÆKNANEMINN 1 1990 43. árg.