Læknaneminn - 01.04.1990, Blaðsíða 6

hugrenningar...
Hin skáldlegu orð Leifs heitins Panduro, rithöfundar og tannlœknis: „Den dag
sommeren kom til landetfik vifrikadeller“, úr ritverki hans „Av, min guldtand“ ásækja
mig gjarnan þegar sólskin og hlýir vindar leika við vangann og menn keppast við aðfinna
vorilm ílofti. Að þessu sinni hoðar vorkoman þó fleira gott en spriklandi gerla á tungu,
og á ég þar auðvitað við andlegt fóður læknanema sem svo spaklega hefur verið nefnt
„Lœknaneminn". Ahugamenn um ónæmisfræði, slys, barnasjúkdóma, veirufræði, gigt,
sykursýki, gynskoðun, krahbamein, skurðlækningar og sögu lœknisfrœðinnar ættu aðfinna
eitthvað við sitt hœfi á síðum þessa blaðs.
Ekki er það á hverjum degi að ánægjuleg tíðindi berast heilbrigðisstarfsmönnum úr
þingsölum, en þó ber svo við um þessar mundir. Ný lög um dauðaskilgreiningu, þar sem
hjarta getur tifað í látnum manni og sannanlegur heiladauði nægir til að menn teljist látnir
eru nú að líta dagsins Ijós. Með lögum þessum er lagður grunnur að bættu lífi ótalinna
væntanlegra líffæraþega og er það vel. Þegar öllu er á botninn hvolft er góð heilsa og
heilbrigði það sem öllu skiptir í lífiflestra, enda duga allskyns lífsgæði og lystisemdir
dauðum mönnum skammt. Sviplegt fráfall ástvinar er ömurlegur atburður, en það má þó
vera nokkur huggun harmi gegn að heil líffæri hans geti gagnast öðrum, - gætt sjúkan
líkama lífi.
Ekki er ósennilegt að líjfæraflutningar séu sá angi læknisfræðinnar sem hvað hraðast
mun þróast á nœstu áratugum. Skurðtækni við líjfœraflutninga er langt á veg komin og
bættur árangur rœðst m.a. af framförum í ónæmis- og lyfjafræði. Sagan kennir okkur að
auk nýrra vandamála ber framtíðin í skauti sínu ný tækifæri byggð á aukinni þekkingu.
Eramtíð líjfæraflutninga er því vafalaust björt, og óskandi að hið sama gildi um önnur
svið lækninga.
Ritnefndarmönnum þakka ég ánægjulegt samstarf og höfundum efnis sendi ég kærar
kveðjur.
S.B.
4
LÆKNANEMINN 1 1990 43. árg.