Læknaneminn - 01.04.1990, Blaðsíða 93

formaður kennslunefndar, Kristján Erlendsson,
kennslustjóri, og námsbrautarstjórar
hjúkrunarfræðibrautarinnar, sjúkraþjálfunar og
lyfjafræðinnar.
Nú í haust tók Gunnar Guðmundsson, prófessor við
af Þórði Harðarsyni sem deildarforseti. Víkingur
Arnórsson, prófessor og Hannes Blöndal, dósent,
komu inn í staðinn fyrir Tómas Helgason og Gunn-
laug Geirsson.
Deildarfundir. Þar eru teknar ákvarðanir um öll
ineiri háttar mál og eru þeir í raun æðsta vald
Læknadeildar. Allir fastráðnir kennarar deildarinnar
eiga þar sæti og 15-16 stúdentar (stjórn og fulltrúar á
deildarfundi). Fundir eru haldnir a.m.k. einu sinni á
misseri og hafa stúdentar atkvæðisrétt, nema þegar
kosið er um fastráðningar kennara. Fundað var þrisvar
sinnum í vetur. Voru þetta langir og strangir fundir
og fjöldi mála á dagskrá, m.a. voru skýrslur og tillögur
kynntar, valið í nefndir og ráð og kosið í kennara-
stöður.
Ekki gefst tóm til að tíunda allt hér, en vert er að
nefna að á fyrsta deildarfundi 20.desember 1989
urðu mestar umræður um breytingartillöguna við 38.
gr. Háskólalaga. Atkvæði læknanema réðu úrslitum
um að málinu var frestað til að mönnum gæfist tæki-
færi til að skoða það frekar. Því var haldinn
aukadeildarfundur 31. janúar 1990. Nánar er fjallað
um 38. gr. undir liðnum Yntis mál.
Síðasti fundur var haldinn 2. maí 1990 en þá var
brotið blað í sögu læknisfræðinnar því að sá fundur
var haldinn í Læknagarði en ekki í Loftsölum eins
og tíðkast hefur frá alda öðli. Einnig var það mál
manna að þetta væri sérlega mannlegur fundur.
Af því helsta sem læknanenta snertir ber að nefna að
Framhaldsmenntunarráð lagði fram tillögur varðandi
markmið og fyrirkomulag kandidatsársins. Gert var
ráð fyrir 2ja ára kandidatablokkum þar sem fyrra árið
væri almennt og gæti sem slíkt verið grundvöllur
lækningaleyfis en hið síðara valbundið. Fyrra árið
yrði þá: lyflækningadeild 4 mánuðir, geðdeild 4
mánuðir og handlækningadeild 4 mánuðir. (Síðan hafa
margir gagnrýnt skyldu á geðdeild í 4 mánuði og hafa
nú komið fram nýjar tillögur um að skylda sé að vera
á Iyflækningadeild í 4 mánuði, á handlækningadeild
í 2 mánuði og hina 6 mánuðina valfrjálsa.) Þetta er
mikilvægt mál, sem er í fæðingu og læknanemar
þurfa að kynna sér betur, og taka þátt í að móta.
Annað markvert á fundinum var að í umræðu um
umsóknir í kennarastöður gerði einn ræðumanna lítið
úr niðurstöðum kennslukönnunar læknanema. Þótti
mér miður að kennari í deildinni skyldi hafa þannig
afstöðu. Læknanemar eru að sjálfsögðu vel hæfir til
að dæma um þá kennslu sem þeir fá. Þegar kennsla er
talin upp í afrekaskrá umsækjenda um kennslustöður
hlýtur gæði þeirrar kennslu að skipta máli. Þykir
mér sjálfsagt að framvegis verði mat nemenda á
kennslu haft til hliðsjónar þegar metin er hæfni
umsækjenda til kennslu. Þess má geta að víða erlendis
eru umsagnir sem þessar hafðar til hliðsjónar við
ráðningar kennara svo sem við Harvard háskólann í
Boston.
Útgáfustarfsemi. Meinvörp voru gefin út með
glæsibrag, alls átta sinnum á s.l. ári, og skiluðu
nemendum hvað eftir annað upp í hæstu hæðir.
Fyrirlestrar kennara áttu oft erfitt með að standast
samanburðinn. Til marks um hversu víðfemur
lesendahópurinn var má geta þess að deildarforseti og
kennslustjóri urðu fastir áskrifendur og eins beið litla
systir (12 ára) alltaf spennt eftir næsta blaði.
Símaskráin hét að þessu sinni Símfysis. Haldin var
samkeppni um nafn og geta má þess að um 25 tillögur
bárust og þar af 22 frá tveimur ónefndum
einstaklingum. Ferdinand Jónsson og Helgi Birgisson
fengu vegleg verðlaun fyrir hugmyndina að þessu
nafni og Jóhannes Kári Kristinsson fyrir teikningu
sína á forsíðu.
Galli hefur verið á síðastliðnum árum hversu seint að
hausti símaskráin er gefin út. Það getur tekið
töluverðan tíma að láta símaskrárlistana ganga og
safna þeim saman. Því var ákveðið að láta þá ganga
strax í haust, en ekki að bíða eftir nýrri stjórn. Þessari
undirbúningsvinnu er nú lokið og listamir bíða tilbúnir
eftir nýrri og gallvaskri stjórn.
Tengsl við önnur stúdentafélög og stúdentaráð.
Formannafundir voru haldnir nokkuð reglubundið yfir
veturinn, þó var einhver brestur á að formanni FL
væri boðið á alla fundina. Mætti ég þó
LÆKNANEMINN 1 1990 43. árg.
91