Úrval - 01.08.1962, Qupperneq 29

LEYNIFÉLÖG í AFRÍKZJ
37
til að hugsa, að raunverulegir
hlébarðar hafi verið á sveimi.
Yfir sér hafa þeir stakk og hettu
úr næfrum, máiaða með svörtum
blettum til þess að minna á hlé-
barðaskinn. Hettan hylur alveg
höfuðið, en göt eru til að sjá
út um. Stundum hafa hlébarða-
menn verið felldir við iðju sina,
og þá verið klæddir i hlébarða-
skinn, undir stakknum.
Þessu til viðbótar tSlheyrir
útbúnaði hlébarðamannsins að
hafa járnklær bundnar fastar
við hendurnar. Þær enda í löng-
um bjúghnífum, sem beitt er til
að tæta sundur hálsinn á bráð-
inni. Enn fremur hefur hann
með sér hníf, til þess að opna
með kviðar- og brjósthol og taka
lifur og hjarta. Hvort tveggja
er skorið í smábita og skipt á
miili félaganna í hlébarðasöfn-
uðinum. Þessa er svo neytt við
hátíðlega athöfn. Þá hefur hlé-
barðamaðurinn staf, sem er
skorinn þannig út i annan end-
ann, að þegar honum er þrýst
til jarðar myndast far, sem
minnir á hlébaröaspor. Þannig
stimplar hann svo jörðina kring-
um morðstaðinn, svo að öllum
megi ljóst verða, að hlébarði
hafi verið að verki. Og enginn
þorir að hreyfa andmælum gegn
þeirri skoðun. Hefnd hlébarða-
mannanna er yfirvofandi.
Hlébarðamenn hafa um skeið
haft aðalstarfssvæði sitt i Aust-
ur-Kongó nálægt Stanleyville.
Þar eru félög þeirra algeng og
athafnasöm. Þau eru skipuð
venjulegu fólki frá þorpunum,
og forustumenn eru jafnan harð-
snúnir andstæðingar evrópskra
áhrifa, menn, sem vilja viðhalda
hinn fornu afrísku menningu,
skurðgoðadýrkun og hjátrú. Þar
er einnig að finna höfðingja,
sem hafa tileinkað sér arabiskan
hugsunarhátt og vilja viðhalda
þrælásölunni sem lengst.
Slíkir forustumenn hlébarða-
hreyfingarinnar senda fyrirskip-
anir til almennra félagsmanna,
og þeir framkvæma svo skipan-
irnar. Er einkum kostað kapps
um að ryðja úr vegi og ofsækja
þá menn og flokka manna, sem
hlynntir eru hinni nýju skipan.
Foringi hlébarðafélags hefur
oft í húsum sínum hlébarða-
skurðgoö í hálfgerðri manns-
mynd. Með krafti þessa grips
er hann talinn geta stjórnað hlé-
börðunum, sem hafast við úti á
mörkinni.
Ýmsir þjóðfræðingar telja, að
hlébarðahreyfingin eigi rætur
sínar að rekja til þeirrar trúar
—- sem er algeng i Afríku og
víðar meðal frumstæðra manna
— að í manninum búi eins konar
tvísál. Annar hlutinn sé jafnan
bundinn við líkamann, en hinn
geti fiakkað á brott meöan