Úrval - 01.08.1962, Page 83

/ ÞJÓXVSTU REGNDROTTNINGARINNAR
91
ströndinni kom herskár þjóðfiokk-
ur rænandi og ruplandi, og á und-
an honum æddi skelft flóttafólk,
sem tók sér bólfestu í nýjum heim-
kynnum í suðrinu.
Enginn maður hafði kannað
frumskógana á þessum slóðum, og
tindótt fjöllin voru enn óskírð.
Dimm þokuský sveipuðust um
hnúkana og teygðu anga sína nið-
ur í skógi þakta dalina. Þessi fjöll
hlutu seinna nafnið Dragensberg.
Hvíta drottningin, Modjadji, sló
eign sinni á þetta svæði fyrir þjóð-
flokk sinn og nefndi það „Land
silfurþokunnar“. Þarna nam fólkið
land í friði og ró. Ekki leið á löngu
áður en þjóðfiokkarnir í næsta ná-
grenni höfðu gengizt undir stjórn
Modjadji; svo mikil ógn stóð af
dularmætti „hvítu drottningarinn-
ar“. Hún hélt sig afsíðis uppi í
fjöllunum, og prestar hennar vernd
uðu hana gegn forvitnum augum
og tókst að sveipa hana dular-
hjúpi.
Þannig varð „Regndrottningin“
tií, og nafnið „Modjadji“ fékk
merkinguna „Sú sem getur breytt
skýjunum. Henni verður að h!ýða“.
Til að treysta alla þessa tign og
helgi, lýstu prestarnir því yfir, að
eftirleiðis skyidi engin kona fá að
verða drottning yfir þjóðflokkn-
um, nema blóð Modjadji rynni um
æðar hennar.
Blóðskyldleiki Regndrottninganna
hélzt órofinn þar til árið 1894, þeg-
ar hin síðasta hörundsijósa Modj-
adji kvaddi iífið fyrir eigin tii-
verknað eftir að hvítu landnem-
arnir höfðu rofið val hennar. Af-
komandi þessarar miklu drottning-
ar ræður ríkjum nú, en kynið hefur
blandazt, og núverandi drottning er
ekki Ijós á hörund.
í bókinni frægu H ú n (She),
skrifaði Rider Haggard um dular-
fullu, hvitu drottninguna „Henni-
verður-að-hlýða“, sem réði ríkjum
í fjarlægu og óaðgengiiegu héraði
í Afríku, en þangað lá leið þriggja
Englendinga. I bókinni stendur:
„í fyrstunni undruðumst við, er
við sáum þennan sérkennilega
þjóðflokk og kynntumst siðum
hans. Fólkið er mjög ófélagslynt og
einstaklingshyggjubundið, en samt
hefur það sína drottningu. Hún var
drottningin þess, en lét mjög
sjaldan sjá sig, kannski ekki oft-
ar en einu sinni á tveim til þrem
árum — og þá til að kveða upp
dóm yfir nokkrum afbrotamönnum,
klædd stórri skikkju, sem huldi
andlit hennar.
Talað var um, að hún væri ó-
dauðleg og hefði vaid yfir öilum
hlutum, að hún veldi sér stund-
um maka, sem væri sviptur lífinu
jafnskjótt og fyrsta meybarnið
þeirra væri í heiminn komið, þessi
stúlka tæki sfðan við drottningar-
dómi. Orð H e n n a r voru lög vítt