Úrval - 01.04.1965, Qupperneq 21

HVENÆR EE UNGVE MAÐUE TILBÚINN AÐ ...
19
hins vegar, sem þér nú finnst lítið
augnayndi, og eru vissulega líka á
einhverju óyndislegu vandræða-
tímabili, eiga eftir að verða feg-
urðardísir þinnar kynslóðar. Þegar
þær hafa náð tökum á lífinu, mun
göfuglyndi, góðvild og hjartahlýja
skína af andlitum þeirra, og þér
mun vissulega finnast þær aðlað-
andi. Mér þykir fyrir því að verða
að segja þér það, en vel er hugsan-
legt að á bak við hina sterku þrá,
sem nú tærir þig búi ekki annað
og meira en sæmileg heilsa, reglu-
leg notkun góðs hárþvottadufts,
björt húð og vöntun á öllum hæfi-
leikum, sem erfitt gæti orðið að
keppa við. En þó að stúlka sé ó-
aðfinnanleg í útliti, er það ekki
nægilegur grundvöllur til að byggja
á hamingju heillar ævi.
Ég þykist vita, að þegar þú lest
þetta síðasta orðtæki, munir þú
hugsa sem svo, að ég sé ósköp gam-
aldags. Þvi að þegar allt kemur
til alls, hvað er það þá, sem er
svona afdrifaríkt við hjónabandið?
Ef maður lendir i slæmu hjóna-
bandi, þá er ekki svo fjarskalega
erfitt að losna úr þvi.
Eini gallinn á þessari nýtízkulegu
og frjálslyndu afstöðu er sá, að
enda þótt höfuð þitt eigi auðvelt
með að fallast á hana, þá muntu
komast að raun um, að hjarta þitt
er furðulega gamaldags líffæri.
Mörgum „menningar“-skilnuðum
lýkur þannig, að viðkomandi aðilar
láta heita svo opinberlega, að þeir
skilji sem „góðir vinir“. En alltaf
hefur einhver verið særður dýpra
sári, en hann eða hún kæra sig um
að kannast við. Eftir skilnað leyn-
ist óhjákvæmilega með manninum
einhver tilfinning um mistök —•
honum hafi mistekizt sem eigin-
manni, og svo einnig oft, þegar
samband hans við börnin hefur
leitt til málaferla, að honum hafi
mistekizt sem föður.
Einnig held ég, að þú ættir að
reyna að horfast í augu við þá
staðreynd að affarasælast er, að láta
bíða að gifta þig, þar til þú hefur
ráð á því. Ekkert er manninum ó-
hollara en að þurfa berjast við fjár-
hagserfiðleika. Peningar hafa und-
arlega mikla þýðingu í táknmáli
undirvitundarinnar, og karlmenn
hafa meiri tilhneigingu en þeir
gera sér Ijóst, til að dæma sig
strangt, ef þeim tekst ekki að upp-
fylla það, sem af þeim er vænzt
hvað snertir öflun og eyðslu.
Ég tel víst, að þú hafir ekki í
hyggju, sem kvæntur maður, að
leita á náðir móður þinnar til fjár-
hagslegs stuðnings. Hafi einhverj-
ar slíkar hugsanir læðzt að þér, vær-
irðu álíka ábyrgur og fullorðinn
eins og ef þér dytti í hug að halda
heimili á kostnað einhvers annars
— þá værirðu raunverulega að
kasta áhyggjum þínum á móður
þina í nokkur ár enn.
Ég vænti þess nú af þér, að þú
látir vonbrigði þín sigla sinn sjó
og lifir karlmannlegu lífi um skeið.
Reyndu hvernig það er að vera
óháður og reyndu að kynnast heim-
inum. Þessi þrá eftir þínu eigin
kæra litla heimili, með þinni eigin
kæru, litlu konu, er i rauninni, mér
þykir leitt að segja það, ekki ann-
að en flótti frá áhættu og ævintýr-
um. Ég vona að þú herðir upp hug-