Úrval - 01.04.1965, Qupperneq 26

24
ÚRVAL
þvottavélstjóri og 24 þvottamenn.
En svo fóru ýmis vandamál aS
sting'a upp kollinum. HvaS átti allt
þetta starfslið að gera yfir hina
löngu vetrarmánuði: Þeir höfðu
tæplega komið bílaþvottinum i
gang, er þeir byrjuðu að hugsa um
hvernig ætti að hætta honum,
hvernig hægt væri að breyta þvotta-
stöðinni i eitthvað annað.
Fyrsta bílaþvottastöðin var byggð
við Dmitroz þjóðbrautina, en síð-
ar var vörugeymsluhús „tengt“ Arið
hana. Síðan var reist stórt viðgerð-
arverkstæði, og þá hætti þvotta-
stöðin starfsemi sinni sem slík.
Henni var breytt í bílaverkstæði
nr. 9. Nýja bílaþvottastöðin á svip-
uð örlög i vændum. En hvernig
get ég þá fengið bilinn minn þveg-
inn? í hinni nýju þróun bifreiða-
þjóustnnnar virðist vera beitt
gömlu skriffinnskunni. Um leið og
fjórum veggjum hefur verið komið
fyrir einhvers staðar, er sendur
þangað forstjóri og bókhaldari og
lieill hópur af starfsfólki. En litlu
sem engu er komið í verk. Og þann-
ig gengur það.
»»««
Kaupsýslumaður einn átti við slíka erfiðleika að striða og var hald-
inn slíkum áhyggjum og kvíða, að hann hélt á fund sálkönnuðar. „Legg-
izt bara þarna á legubekkinn," sagði sálkönnuðurinn við hann, „og seg-
ið allt það, sem yður dettur í hug." Sjúklingnum gat ekki dottið neitt
í hug, og lá hann því þarna steinþegjandi í heila klukkustund. Að klukku-
stundu liðinni sagði sálkönnuðurinn við hann: „Jæja þá, nú er viðtals-
tími yðar á enda. Þetta verða 60 dollarar, þakka -yður fyrir. Ég fæ
einn dollara á mínútu, hvort sem þér talið eða ekki.“ Kaupsýslumað-
urinn borgaði.
Tveim dögum síðar kom kaupsýslumaðurinn í næsta viðtalstíma,
en það fór sem fyrr. Hann lá þarna og Þagði í heila klukkustund, og
í lok hennar borgaði hann aðra 60 dollara. Eftir nokkra daga kom
hann enn á ný. Er sú klukkustund var háifnuð, rauf hann loks þögn-
ina. „Má ég spyrja yður einnar spurningar, læknir?" spurði hann.
„Auðvitað," svaraði sálkönnuðurinn. „Og hver er hún?“
„Ég var, sko, bara að velta þessu fyrir mér. Er nokkur hluti eða
deild fyrirtækis yðar til sölu?“ R. Dickey
Það geysaði harður vetrarstormur. Veðurfræðingurinn, sem las veð-
urfregnirnar í útvarpinu, sagði, að Það gæti verið, að háspennulínur
myndu ef til vill slitna vegna ísingarinnar, sem stöðugt væri að hlaðast
á þær. Margir hlustendur hringdu í hann og spurðu nánar um þetta.
E'in símahringingin kom frá konu einni, sem spurði: „Er mér óhætt
að sofa hjá eiginmanni mínum undir rafmagnsteppi í nótt?“
Paul Crume