Úrval - 01.04.1965, Blaðsíða 104

102
ÚRVAL
væri í þann veginn aS fara í verzl-
nnarferS yfir á meginlandiS, keypti
sér siðan bankaábyrgSarbréf upp á
300 sterlingspund hjá bankanum
og fékk síðan kynningarbréf frá
bankastjóranum, og skyldi þaS
fylgja bankaábyrgSarbréfinu. ÞaS
van Banki SuSur- og NorSur-
Wales, sem hjálpaSi honum um
þetta allt saman. Macdonnell, sem
var mjög snjall skjalafalsari, bjó
síSan til fölsuð eftirrit af banka-
ábyrgSarbréfi þessu, færSi mismun-
andi háar upþhæSir á þau og lét
þau hljóða á þrjú mismunandi nöfn,
er öll voru tilbúningur einn. Hann
bjó einnig til falsaS eftirrit af kynn-
ingarbréfi bankastjórans og stílaSi
þaS á ýmsa helztu banka á megin-
landinu.
MeS vopn þessi í hönd héldu þeir
Mac og Austin til Berlínar og Dres-
den, en George fór til Bordeaux,
Marseilles og Lyon. Þeir gættu þess,
aS vera ekki of stórtækir á hverjum
stað, svo aS hinir grunlausu banka-
stjórar tækju skilríki þeirra sem
góSa og gilda vöru án nokkurrar
tortryggni. En samt var þetta mjög
hættuleg fjáröflunarleið. George
varpaði öndinni léttar, þegar þeir
voru allir komnir heilu og höldnu
til Lundúna — 8000 sterlingspund-
um auðugri en er þeir lögðu upp í
ferSina.
En George áleit samt, aS fjár-
magn þetta nægSi ekki. Hann sagði,
aS þeir yrðu að afla sér enn meira
fjármagns. En nú skyldu þeir veita
sér meira öryggi meS því að svíkja
féð út úr suSur-amerískum bönkum.
Ef einhver bankastjóri yfir á meg-
inlandi Evrópu tæki upp á því að
tortryggja skilríki þeirra, þurfti
hann ekki aS gera annaS en aS
senda skeyti til banka þess, sem
skilríkin hljóðuSu á, og fá þann-
ig staðfestingu á þvi, hvort þau
væru í lagi eða ekki. Og samstund-
is var leikurinn tapaSur. En eina
sambandið milli Brasilíu og Eng-
lands var þá bréfasamband, og það
tæki bréf um 40 daga aS ná frá
einu landinu til annars. George á-
kvað því, að þeir skyldu halda til
Rio de Janeiro.
Enn á ný var það George Mac-
donnell, er reyndist ómetanlegur
hlekkur í keðjunni. Hann bjó yfir
alveg sérstökum hæfileikum á fjöl-
mörgum sviðum, talaði 5 tungu-
mál reiprennandi, var mjög leikinn
í samræðulist og hafði til að bera
alveg sérstaka persónutöfra. Hann
hafði notið yfirstéttauppeldis, en
það höfðu Bidwell-bræðurnir aft-
ur á móti ekki fengið. Hann var
kominn af auðugri yfirstéttafjöl-
skyldu í Boston og hafði haft einka-
kennara, þangað til hann innritað-
ist í Harvardháskólann. En hann
var mjög einþykkur og óstýrilátur
og hafði yfirgefið háskólann á öðru
ári sínu þar. Hann hafði siðan eytt
þeim 10.000 dollurum, sem faðir
hans hafði þá afhent honum til
þess að koma honum á laggirn-
ar sem verðbréfasala í New York.
Og síðan hafði hann látið sig reka
inn í undirheima glæpanna.
Þegar hann var 22 ára að aldri,
var hann dæmdur í tveggja ára
fangelsi í Sing Sing fyrir að selja
falsaða ávísun. En tækni hans og
allar starfsaðferðir tóku geysileg-
um framförum, eftir að hann komst