Úrval - 01.01.1976, Qupperneq 34

32
lega einstakiingsbundin. Jafnvel slikar at-
hafnir sem að fara í flík eða úr henni eru
greindar sundur r smáþætti og þeir þættir
endurteknir æ ofan i æ. Börnin læra á
æfingunni. Þeir, sem útskrifast af ,,smá-
barnadeildinni” og komast á stig „for-
skólabarna”, fá nú að kynnast stafrófinu.
Ég sá börnin vera að vinna að stöfunum
M og A, grundvallarhljóðtáknum fyrir
fyrsta orðið, sem þau læra, orðið
„mamma”.
I annarri stofu voru 8-12 ára börn að
sundurgreina og flokka kubba, kúiur og
pappírsmiða og lærðu jafnframt að skynja
og þekkja lögun og lit, áður en þau tóku
til við flóknari afstæð hugtök, svo sem orð
og tölur. 9-13 ára börn eru svo tilbúin
til þess að hefja lestrarnám. Mælt með
venjulegum mælikvarða eru framfarirnar
óskaplega hægar og óvissar. „Það, sem
maður getur lært á tveim tímum, tekur
sum þeirra tvö ár,” segir dr. Egg. En
kennararnir eru samt óendanlega þolin-
móðir, og sérhvert barn er þeim sérstök
hvatning.
Hans, sem var 10 ára, var sendur í skóla
dr. Eggs, og fylgdi honum þessi ógn-
vænlega umsögn: hann var allt of starf-
samur og á miklu iði, hann var allt of
árásarhneigður og réðist á önnur börn með
hníf að vopni. I rauninni var greind
hans rétt aðeins fyrir neðan eðiileg mörk,
en hann hafði fundið til algers vanmátt-
ar gagnvart námsefni, sem hæfileikar hans
réðu ekki við, og sú kennd hafði brotist
út á þennan hátt.
Fyrst sá dr. Egg til þess, að Hans hefði
ekki hnlf x fórum sínum. Þegar hann
kastaði töskunni sinni út um glugga, beið
hún bara eftir því, að hann sækti hana.
Slðan lét hún hann finna til ánægjunnar
af velgengni í námi með því að fá honum
ÚRVAL
viðfangsefni, sem hann réð við. Önnur
viðfangsefni sama eðlis fylgdu svo á eftir,
og vandi þeirra óx mjög hægt, svo að hann
fann aldrei til algers vanmáttar gagnvart
þeim. Nú vinnur Hans í mötuneyti í
stórum skóla og hefur sannað, að hann
getur staðið sig í heimi samkeppninnar,
búi hann við aðstæður, sem eru honum
ekki ofviða. „Hann reyndi á þolrifin
í okkur um hríð,” segir dr. Egg, „en hann
fann smám saman frið vegna friðarins,
sem ríkir hjá okkur. ’ ’
Maríu Egg finnst, að umferðarfræðsla
sé nemendum þessum sérstaklega þýð-
ingarmikil, eigi þeim að takast að standa á
eigin fótum og stjórna sínu eigin iífi og
geta farið um göturnar frjálsir ferða sinna.
Þegar barn hefur nám í skóla dr. Eggs,
er móðirin beðin um að skilja það eftir
fyrir utan hliðið og láta það komast inn
í skólann af sjálfsdáðum. Að nokkrum
tíma liðnum á hún aðeins að fylgja því
að næsta götuhorni. Slðan er barnið æft
í því 2-4 sinnum á dag að fara yfir götu.
Næsta skrefið er fólgið í þvl, að kennari
barnsins eða eldri skólafélagi fylgir því í
strætisvagn eða sporvagn, sem fer til stað-
ar nálægt heimili þess, og móðir þess
bíður svo eftir þvl á þeirri biðstöð. Fyrr
eða síðar kemur svo að því, að barnið
getur ferðast í skóla og úr honum eitt
síns liðs. Aðeins 5 barnanna hafa lent
í umferðarslysum, sem er mjög lág tala
fyrir hvaða skóla sem er.
Sams konar krafa Maríu Egg um, að
hlúð skuli að sjálfstrausti barnsins, olli
því, • að hún var andvíg sundlauginni,
sem uppdrátturinn sýndi, að átti að fylgja
nýtlsku skólanum, sem Zúrichsýsla lét
reisa handa henni árið 1962. „Ég vil ekki,
að hér myndist eins konar innilokunar-
hverfi líkt og gyðingahverfin,” sagði hún.